ویروس ترند

بیب بیب🚨 چطورید دوستان؟ چه میکنید با گرما؟ امروز با یه تور دیگه امدیم، چیزی که فکر‌میکنم نیازه به همه نوجوان ها یاداوری بشه! سوار اتوبوس بشید کمربندا رو ببندید دکمه لایک زده بشه، اماده؟ حرکت🚌

مقدمه: ترند؛ نه راه، نه هدف در دنیایی که هر روز صدها هزار صدا بلند می‌شود، ترندها مثل موج‌هایی هستند که بی‌وقفه می‌آیند و می‌روند. جذاب، پرهیاهو، و پرسرعت. اما این موج‌ها، هرگز نشانه‌ی ساحل نیستند. نه هر ترندی راهی‌ست به پیشرفت، نه هر صدایی ارزش شنیدن دارد. آن‌چه دیده می‌شود، لزوماً خوب نیست؛ آن‌چه مشهور است، لزوماً درست نیست. ترند، گاهی مثل سایه‌ای‌ست که فقط شکل یک چیز را دارد، اما خالی از حقیقت است. و تو در میان این هیاهو، دنبال حقیقتی، که شاید زیر این همه فریاد گم شده است. به جهان ترندها خوش آمدی — جایی که محبوب بودن، تضمین مفید بودن نیست.

هر چیزی که وایرال می‌شود، مفید نیست وایرال شدن، این طلسمِ مدرن، بیشتر شبیهِ افیونی‌ست که جمعیت را در خود غرق می‌کند؛ چیزی که همه می‌خواهند لمسش کنند، اما تعداد کمی به عمق آن می‌روند. ترندها اغلب همان نمایش‌های پر زرق و برقند که چون نور پروژکتور به چشم می‌زنند، اما حقیقت پشت آن‌ها سایه‌ای بیش نیست. تو را به پای خواننده‌ای می‌کشانند که نه صدای واقعی دارد، نه عمق، فقط پوسته‌ای براق و ناپایدار؛ ستاره‌ای که بیشتر از آنکه بخواهد، به درخشش بی‌فایده متکی است. کیپاپ و بسیاری از سلبریتی‌های این روزگار، نماد همین چرخه‌اند؛ چرخه‌ای که تو را تشویق می‌کند تا پیرو باشی، نه کنجکاو، تا مصرف‌کننده باشی، نه منتقد. این موج‌های هیجان‌زده، تو را به سوی پرتگاهی می‌برند که زیر آن فقط تهی‌ست.

الگوریتم دنبال نفع تو نیست الگوریتم‌ها، این معماران نامرئی شبکه‌های اجتماعی، به هیچ وجه برای بهبود زندگی تو طراحی نشده‌اند. آن‌ها نه بر اساس نیازهای تو، بلکه بر اساس حس کنجکاوی و عادات رفتاری‌ات تصمیم می‌گیرند چه چیزی را نشان دهند. مثل ربات‌هایی که فقط دنبال بیشترین کلیک و بیشترین نگه داشتن تو در صفحه‌اند، و به قیمت به هم ریختن تعادل ذهنی و زمانی تو این کار را انجام می‌دهند. تو در چرخه‌ای بی‌پایان گرفتار شده‌ای که هرچه بیشتر نگاه کنی، بیشتر به تماشاگر تبدیل می‌شوی، و کمتر فرصت می‌یابی تا انتخابی واقعی داشته باشی. این الگوریتم‌ها شبیه همان سلبریتی‌هایی هستند که طرفداران‌شان را به دنبال خود می‌کشند، بی‌آنکه کوچک‌ترین توجهی به خواسته‌ها و سلامت آن‌ها داشته باشند. تو به عنوان مصرف‌کننده‌ی این هیاهو، گم می‌شوی؛ در دنیایی که بیشتر به بازدید و فالور اهمیت می‌دهد، نه به تو.

فشاری به اسم «همه انجامش می‌دهند» ترندها چیزی فراتر از محتوا هستند؛ آن‌ها ابزاری‌ برای ایجاد فشار اجتماعی، که تو را وادار می‌کند همراه جمع باشی، حتی اگر دلت نخواهد. وقتی همه در صف خرید آخرین آلبوم کیپاپ ایستاده‌اند، و همه در حال تقلید از حرکات یک رقص مشهورند، تو تنها ماندن سخت است. فشار «همه انجامش می‌دهند» بر تو سنگینی می‌کند، طوری که گویی اگر نپذیری، انگار کنار گذاشته شده‌ای، دیده نمی‌شوی، یا حتی بی‌ارزش هستی. این اجباری‌ست نامرئی که تو را به رقصنده‌ای بدل می‌کند، بدون این‌که بدانی چرا می‌رقصی. و حتی اگر دلت بخواهد بیرون بمانی، صدای جمع تو را قورت می‌دهد. ترندها به این شکل، آزادی انتخاب را به اسارت ترس و اضطراب تبدیل می‌کنند؛ و تو در بازی‌ای شرکت می‌کنی که هیچ قاعده‌ای برای تو ندارد، فقط برای بقا.

بعضی ترندها می‌توانند آسیب‌زا باشند ترندها گاهی بیش از آن‌که نور باشند، سایه‌اند؛ سایه‌هایی که آرام‌آرام تو را از درون فرسوده می‌کنند. چالش‌هایی که به ظاهر سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیزند، اما در واقعیت می‌توانند سلامت جسمی و روانی‌ات را به خطر بیندازند. مدهایی که استانداردهای غیرواقعی زیبایی و موفقیت را به تو تحمیل می‌کنند، و تو را در چرخه‌ای از مقایسه، شرم و خودکم‌بینی اسیر می‌کنند. ترندهای سمّی‌ای که پشت نقاب شادی، تو را به سمت ناامیدی و خستگی هدایت می‌کنند. این ترندها، مثل ویروسی‌اند که بی‌صدا منتشر می‌شوند، و تو حتی نمی‌دانی کجا و چگونه آلوده شده‌ای، تا زمانی که دیر شده و زخم‌ها عمیق.

مغزت در حال رشد است. نوجوانی، فصل ساختن است؛ زمانی که مغز تو، مثل زمین تازه کشت شده، آماده‌ی پذیرش دانه‌ها و تغذیه است. هر چیزی که وارد ذهن‌ات می‌شود، بخشی از آینده‌ی تو را می‌سازد. ترندهای زودگذر، حرف‌های سلبریتی‌هایی که فقط نمایشی از زندگی‌شان را نشان می‌دهند، می‌توانند دانه‌های سمّی در ذهن تو بکارند که سال‌ها بعد اثرشان نمایان می‌شود. پس انتخاب کن با دقت؛ اجازه نده که سیل رنگارنگ محتوا و صدای بلند جمع، تو را در خود غرق کند. به جای آن، خودت آفریننده باش، رهبر مسیر خودت. مغز تو، طلاست؛ آن را به هر چیزی نسپار.