سریال؟! اون فقط یک سریال نبود 𓂃𓈒 ࿔

بعضی صداها هیچ‌وقت شنیده نمی‌شن، ولی تا همیشه توی دل آدم تکرار می‌شن. «هندوانه چشمک‌زن» فقط یه سریال نبود، یه راه بود برای گفتن چیزایی که با هیچ زبونی نمی‌شه گفت. یه حس… از جنس دلتنگی ناتمام.

🎸 یه گیتار قرمز؟ اون فقط یه ساز نبود… راهی بود برای شنیدن صدای کسی که نمی‌تونه حرف بزنه.

ویوا لاویدا ؟! اون فقط یک جمله نبود تیکه ای از یک دنیا بود..

اون پسر شنوا؟ فقط نقش اول نبود… خودش یه ترجمه زنده بود برای دردای بی‌زبان آدم‌ها.

گروه موسیقی؟ فقط سرگرمی نبود… یه پناه‌گاه بود برای همه‌ی احساساتی که تو قلب جا نمی‌شدن.

سفر به گذشته؟ اون فقط جادویی نبود… یه فرصت دوباره بود برای دیدن کسایی که خیلی دیر می‌فهمیم چقدر دوستشون داریم.

وقتی آهنگ می‌زدن؟ فقط موزیک نبود… صدای بلند یه دلی بود که همیشه تو سکوت مونده بود.

زبان اشاره؟ فقط علامت نبود… خودش یه نوع نوازش بود، بی‌نیاز از کلمات.

دل‌دادگی ناتمام؟ فقط یه رابطه نوجوانانه نبود… زخمی بود که تا بزرگ‌سالی هم باهاش می‌مونی.

خاطرات؟ فقط گذشته نبودن… دفترهایی بودن که با اشک و صدا و صبر نوشته شدن.