من بچه آخرم معلومه که... ꪆ 𑁯

من بچه آخرم، معلومه که... صدامو همه می‌شنیدن ولی حرفامو نه. من اونم که ته سفره می‌شینه، ولی همیشه اول از همه می‌فهمه کی سیر شده.

من بچه آخرم، معلومه که همه فکر می‌کنن من هنوزم کوچیکم، در حالی که تو سکوت، زودتر از همه بزرگ شدم.

من بچه آخرم، معلومه که لباسای قدیمی خواهر و برادرا تنم بوده، ولی قصه‌های کهنه‌شون رو هم خوب حفظ شدم. ( اینو خودم با این که بچه آخر نیستم تجربه کردم)

من بچه آخرم، معلومه که حرف‌هامو هیچ‌کس جدی نمی‌گرفت، مگه وقتی از خنده‌شون ترکیدن.

من بچه آخرم، معلومه که همه فکر می‌کنن نازم، اما کسی نمی‌دونه چقدر قورت دادم تا نازم نمونه.

من بچه آخرم، معلومه که همه رفتن دنبال زندگی‌شون و من هنوز دارم تو خونه دنبال خودم می‌گردم.

من بچه آخرم، معلومه که بلدم بی‌صدا بشینم و نگاه کنم، چون از اول یادم دادن تماشا کردن امن‌تره.

من بچه آخرم، معلومه که واسه اینکه دیده شم باید یا خنده‌دار باشم، یا ساکت. و من معمولاً هردوش بودم.

من بچه آخرم، معلومه که توی خونه همه نقش داشتن، ولی من؟ من همیشه ته‌ته‌ی داستان بودم. جایی که صدا می‌پیچه ولی جواب نمیاد.

من بچه آخرم، معلومه که اونا فکر می‌کنن از همه سبک‌تری، در حالی که ته دلت از همه سنگین‌تری

من بچه آخرم، معلومه که همیشه خواستم یه روز منم وسط باشم، نه ته صف، نه گوشه. فقط یه روز… وسط.