عقده حقارت ناپلئون یا ترس از او

فریاد ها،دریاچه های خون و البته بانو ماریان،بله،انقلاب فرانسه!نشنیدی؟نمیشناسی؟مگر کوزت بینوا را یادت رفته؟! در میان دریاچه های خون زمانی که خروس ها هجوم می‌بردند،کوتوله آیی نبردهای خروشان را بدست گرفت و اسم و رسم یافت. کوتوله ؟ناپلئون یکم.آه،شیرینی ناپلئونی هم مثل او بحث برانگیز است!اما میدانید،دریاچه ایی که کوتوله عزیزمان با بی اعصابی با سه میلیون جسد ساخته بحث خوبی نیست. اوه،راستی،این کوتوله عزیز متوسط بوده!و نام او فقط نام شیرینی محبوب بعضی ها نیست.

حتماً آدم های کوچولویی را دیده اید که معمولاً بی اعصاب و به گونه ایی بامزه هستند. میدانید،جوری که میخواهی بخوریشون!اما آنقدر غر غر میکنند که نمیشود..بگذریم،بیشتر مردم با قد خود به حدی مشکل دارند که از متر متنفر شدند. دانای کل های روانشناسی معتقد هستند که این افراد با نشان دادن رفتار سلطه طلبانه و قاطع این حس نیاز به جبران قد خود را کم کنند. وحشتناک است که آدم ها را بینی که چقدر بزرگ هستند.. این سندرم،سندرم ناپلئون است.ناپلئون بناپارت که به عنوان فردی کوتاه و بیش از حد جاه طلب به تصویر کشیده شده. افرادی که در این وضعیت افتاده اند ممکن است تمایل بسیاری به ثابت کردن خود ‌داشته باشند.این می‌تواند منجر به رفتارهایی مانند جبران بیش از حد،پرخاشگری و خروس جنگی بودن یا همان رقابت زیاد شود. اما آیا این واقعاً منطقی است؟

این اسم سندرم ناپلئون بر اساس یک حرفی است که قرن ها پیش در دهن مردم فرانسه می‌چرخید،ناپلئون درمورد قدش احساس ناامنی میکرد،البته براساس منابع تاریخی این حرف درست نیست و او به ناحق کوتوله شده! فقط متوسط بوده. اما گذر زمان ایده اصلی که جبران کمبود با رفتار قاطع به جای پاشنه بلند را از بین نبرد. عقده ناپلئونی با شرایط زندگی و گذشته در ارتباط است.افراد در کودکی به تمسخر گرفته می‌شوند،حتی در نوجوانی و جوانی یا نادیده گرفته شدن درحالی که اعتماد به نفس و دنیای آنها درحال شکل گیری است. در نتیجه چنین چیزهایی رفتاری را از خود نشان می‌دهند تا این جای خالی را پر کنند. چنین افرادی دارای خودآگاهی بیشتری در رابطه با قد خود هستند که میتواند منجر به اثرهای روانی شود. از جمله عزت نفس پایین،مقایسه مداوم با همسن های بزرگ تر،‌و جبران بیش از حد که افراد تلاش می‌کنند ارزش خود را ثابت کنند،و اضطراب اجتماعی که نگرانی در وجود فرد که میگوید مردم مرا چطور می‌بینند و در آخر به گوشه‌گیری ختم میشود. آنها خیال می‌کنند چون دستشان به کابینت نمیرسد،دستشان به جام هم نمی‌رسد!

مگر میشود مردم دردی داشته باشند و رسانه و اجتماع بیگانه باشد؟! برخی کارهای اجتماع همیشه درد آدم را بیشتر میکند،مثلا رسانه همیشه بازتاب میکند که فرد قد بلند در جایگاه بالایی که دستش به ابر ها می‌رسد،برخی فرهنگ ها و جوامع قد را خیلی مهم میدانند و همسال های عزیز که اگر روزی انسان باشند و خبری از مسخره کردن و مقایسه نباشه که شب نمیشود. تمام این فشار ها میتواند کوتوله ایی بی اعصاب بسازد. نکته مهم این است که همه پرخاشگر نیستند یا حداقل فیزیکی نه! بیشتری مردم این عقده ناپلئونی را به شیوه ایی مثبت و ویژگی هایی مثل سطوح بالای هوش هیجانی و تاب‌آوری،حس قوی فردیت نشان می‌دهد؛ برخی افراد قد خود را می‌پذیرند و نقش خود را پیدا می‌کنند،حتی میشود انگیزه. قد اغلب به خاطر انتظار های اجتماع یکی از ویژگی های جذاب است و مردم معمولاً دوست دارند همراه آنها تنومند و خوش قد و بالا باشد،مخصوصا دگرجنس‌گرا ها که این موضوع یک تیک دیگر برای عقده ناپلئونی است. با این حال یادتان باشد که اعتماد به نفس و لبخندتان مهم است نه قد‌. یک حقیقت جالب اینکه افراد سندرم ناپلئون علیرقم تعصب،در رابطه جذاب و موفق هستند. میدانید،چالش های زیادی نیز در محیط کار انتظار کوتوله ها را میکشد از آنجایی که قدبلند ها همیشه با اقتدار تلقی می‌شوند و ارتقاء دم دستشان است.البته که مهارت و پارتی حرف اول را می‌زند.

پرداختن به علائم و خود آگاهی می‌تواند در رهایی از این نفرین کمک کند. کارهایی مثل پذیرش قد و هویت خود،بهتر کردن مهارت های اجتماعی،جملات مثبت به جای افکار منفی،مشاور واقعی و افرادی که پشت شما ایستاده اند. چیزی که واقعا اهمیت دارد خود شماست نه قد و ظاهر فیزیکی. آدم هایی هم هستند که آنقدر پول دارند تا جراحی کنند و از سندرم ناپلئون آزاد شوند.

درسته،درسته،کوتوله ها انگ عقده ناپلئون را تا آخر عمرم حمل می‌کنند.اما چرا ناپلئون؟فردی که میخواست اروپا را فتح کند و پرچم انقلاب را بالا برد؟دیکتاتور بزرگ؟اصلا او را میشناسید؟! اولین بار که اسم ناپلئون بناپارت به گوش مردم رسید ۱۷۹۶ بود که برای اتریشی‌ها پیروز برگشت و شد سرجوخه کوچک. کم کم ناپلئون کوچک یک قهرمان ملی شد و ستایش تنها چیزی بود که گوش هایش می‌شنید و طمع وجودش را کنترل میکرد. در کودتا ۱۷۹۹ به قدرت چنگ زد و شد ناپلئون یکم،امپراتور. همانطور که میدانید جاه طلب بود و البته کوتاه!تلخ است که سربازها هم مسخره اش میکردند و مخالفان مردی کوچک ‌و جاه طلب و ستیزه جو در مقابل خود تصور می‌کردند که با سلطه می‌کوشید قد کوتاهش را جبران کند. در بعضی نقش ها او را خرگوش کوچکی یا کودک کوچولویی با لباس های نظامی گشاد نشان می‌دادند که میخواست دنیا را تصرف کند!حتی در یکی از این طرح ها جورج سوم ناپلئون را در دست گرفته و از زیر ذره بین می‌نگرد. برای سرنگونی ناپلئون، به یک لشکرکشی فاجعه‌بار روس ها، ائتلافی میان رقبای اروپایی‌ اش و نارضایتی بسیار فرانسوی ها نیاز بود و بالاخره در ۱۸۱۴ برکنار و تبعید شد. به خاطر همین کارهای مردم علیه ناپلئون هیچ اطلاعات دقیقی از قد او نیست اما هرچی بود،کوتوله واقعی نبود!حداقل ۱۶۰ بوده اما از نظر تاریخ خوانان به خاطر اینکه با مردان نظامی هیکلی گارد خود رفت و آمد داشته کوتاه به نظر می‌رسید. غیر از این حرف ها،مردم وقتی او را می‌دیدند وحشت زده می‌شدند!از آن چشمان و قامتی که انتظارش را نداشتند! مخالفان که نگران جاه طلبی او بودند با کوتاه جلوه دادن او انقدر واقعی که گاهی از یاد می‌رود الکی است،حریف سیاسی که جنگ هایش میلیون جسد باقی گذاشت را کوتوله باغچه کردند.

در هر صورت ناپلئون منبع الهام این عقده حقارت بود. این عقده که حتی سند محکمی ندارد بهانه مردم برای مسخره و تبعیض است،از قرن ها پیش. میدانید،ناپلئون به قول مردم امروزی به یک ورش هم نبود و می‌گفت خاطره ایی از خود به جا می‌گذارد که کلمات نمی‌توانند حقیقت آن را تغییر دهند. مثل ناپلئون باشید.