سفر..

همانطور که چمدانت را میبندی، من گوش هایم را آماده میکنم. آماده برای دور شدن از صدایت! چشمانم را آماده میکنم، برای ثبت آخرین نگاهت! هم صدای من،از قصه ی ما به کدام افسانه سفر میکنی؟ عازم کدام مقصدی که تقلای مرا برای ماندنت نمی‌بینی؟

به من بگو برمی گردی پیش از کوچ پرستو ها؟ برمی‌گردی پیش از خزان شدن من؟ پیش از آنکه تمام خاطراتمان را خاک بپوشاند و مانند گل های توی باغچه پژمرده شویم؟

به من بگو تا کی باید منتظر بمانم؟ برمیگردی قبل از اینکه کس دیگری فرصت کند دست هایت را بگیرد و مرا در تو بکشد گویی که هرگز نبوده ام؟

به من بگو که راه خانه را فراموش نخواهی کرد. به من بگو که دوباره دست هایت را خواهم گرفت. بگو که در آخرین لحظه،دریا را آرام خواهی کرد تا غرق غصه های دوری تو نشوم. به من بگو.....