کدوم ساز موسیقی روح شما رو فاش می‌کنه؟

با این پست جذاب بفهمید کدوم ساز موسیقی واقعا با روح شما هماهنگه! 🎵✨ ببینید آیا پیانو، گیتار، ویولن یا حتی سازهای کمتر شنیده‌شده مثل هارپ نماینده‌ی شخصیت شما هستند!

گیتار 🎸: این ساز پر کاربرد و محبوب که هم در جمع های کوچک و هم کنسرت های بسیار بزرگ همیشه مورد استفاده قرار گرفته و بدون شک یکی از محبوب ترین ساز های حال حاضر دنیا هست و نظر دوستداران موسیقی بسیار زیادی رو به خودش جلب کرده. بخش عمده ای از دلیل این مقبولیت عمومی مربوط به این میشه که نوازنده ی این ساز همزمان میتونه با نواختن آکورد ها، به همخوانی با اون ها بپردازه. این ساز جز خانواده ساز های زهی - زخمه ای هست و برای نواختن اون از یک پیک (مضراب) استفاده میشه به این صورت که نوازنده اون رو بین انگشتان خودش قرار میده و با وارد کردن ضربه به سیم ها و همزمان گرفتن سیم ها روی دسته ی ساز، نت های اون رو به صدا در میاره. این ساز هم مثل بقیه ساز های این خانواده از چوب درختان برای ساخت بدنه و دسته و همچنین سیم های پلاستیکی و فلزی ساخته میشه. گیتار ها معمولا به سه دسته ی معمول گیتار کلاسیک ، گیتار آکوستیک ، گیتار الکتریک و گیتار بیس تقسیم بندی میشن. تفاوت دو گیتار اول در اندازه و بزرگی کاسه صدا و همچنین جنس سیم ها هست. به این صورت که کاسه ساز در گیتار کلاسیک کوچکتر هست و از 6 سیمی که این ساز داره 3 تا از اون ها به جنس پلاستیک و 3 تای دیگه از جنس فلز هست. دلیل نام گذاری این ساز به گیتار نایلون هم در واقع همین جنس سیم ها هست. از این نوع گیتار مهمولا در اجرای قطعات کلاسیک و پاپ استفاده میشه. ولی در گیتار آکوستیک کاسه ی ساز کمی بزرگتره و جنس تمام سیم های اون از فلز هست و به همین خاطر صدای پر حجم تری به نسب نوع اول تولید میکنه، به همین خاطر از این ساز در سبک های جز و بلوز بیشتر استفاده میشه. گیتار های بیس و الکتریک هم به این دلیل به این نام شناخته میشن که بدنه ی توپری دارن و برای تولید صدا نیازمند کاسه صدا نیستن و سیگنال های اون ها توسط یک سیم به تقویت کننده (آمپلیفایر) منتقل میشه و صدا بصورت تقویت شده از یک بلندگو پخش میشه. از این نوع گیتار برای سبک های متال، راک و بلوز استفاده میشه. از بزرگترین نوازندگان گیتار کلاسیک میشه پاکو د لوسیا رو نام برد و همچنین نوازندگان شاخص گیتار الکتریک میشه به دیوید گیلمور و جیمی هندریکس اشاره کرد.

پیانو 🎹 : این ساز که با عنوان پادشاه تمام ساز های دنیا شناخته میشه که دلیل این لقب هم چیزی نیست جز محدوده صوتی بسیار گسترده ای که ساز پیانو میتونه بنوازه. در واقع این ساز از بم ترین تا زیر ترین نت هایی که برای گوش انسان در قالب صداهای قابل شنیدن به حساب میاد رو میتونه اجرا کنه و از این حیث هیچ سازی در دنیا با اون قابل مقایسه نیست. تقریبا هیچ سبکی در موسیقی دنیا وجود نداره که پیانو نشه اجرا کرد. این ساز جز خانواده ساز های زهی - کلاویه ای محسوب میشه. به این صورت که پس از ضربه زدن به کلید ها (کلاویه های) پیانو، یک چکش که به انتهای اون وصل هست به یک سیم خاص ضربه میزنه و تولید صدای یک نت با فرکانس مشخص رو به همراه داره. این ساز برای اولین بار توسط بارتولومئو کریستوفی ایتالیایی در سال 1700 میلادی ساخته شد و پس از تغییراتی، به شکلی که امروز اون رو میشناسیم در اومد. این ساز از موادی مثل چوب برای بدنه و سایر قسمت ها مثل چکش و همچنین فلز برای ساخت سیم ها، ساخته میشه. ساز پیانو دارای 7 اکتاو کامل و 88 کلاویه هست که قابل قیاس با هیچ سازی از نظر وسعت صدا نیست. در شکل زیر تمام کلاویه های پیانو رو شاهد هستید.

ویولن🎻: یکی از قدیمی ترین ساز های زهی دنیا هست که کمتر سبکی هست که در اون از این ساز استفاده نشه. از سبک کلاسیک تا موسیقی جیپسی و حتی موزیک سلتیک رو میشه با ویولن اجرا کرد و در تمام این سبک ها باعث صلابت و زیبایی دو چندان قطعه میشه. این ساز رو میشه هم در رده بندی ساز های غربی و هم در رده بندی ساز های سنتی ایرانی در نظر گرفت. چون از این ساز در موسیقی دستگاهی ما به وفور استفاده میشه. قدمت ساخت ویولن به اوایل قرن 16 میلادی و به کشور ایتالیا بر میگرده. این ساز ترکیبی از رباب و ویولا د گامبا (سازی بزرگتر از خود ویولن) هست و با ترکیب این دو ساز و رسیدن به یک اندازه ی کوچکتر، با سازی که هم اینکه در گروه ها و ارکستر ها استفاده میشه رسیدن. ویولون هایی که هم اینکه در دست نوازندگان حال حاضر قرار داره مدلی هست که توسط استرادیواری (نوازنده ی مشهور ایتالیایی) طراحی شده. این ساز یک ساز موسیقی زهی آرشه ای هست که با یک Bow یا کمان نواخته میشه. به این صورت که نوازنده با انگشت گذاری روی گریف (دسته) ویولن و کشیدن آرشه ای که از موی اسب ساخته شده، نت ها رو به صدا در میاره. ویولن جز سازهای بدون پرده بندی هست و به همین دلیل نوازنده های مبتدی، اوایل راه نمیتونن صدای کوک یا ژوست ای از این ساز در بیارن، پس میتونیم بگیم به همین دلیل ویولن یک ساز با درجه سختی زیاد برای آموزش محسوب میشه. محدوده صوتی این ساز معادل 3 و نیم اکتاو هست و به همین دلیل گستره صوتی مناسبی برای اجرای قطعات مختلف از سبک های متعددی رو داره. این محدوده رو میتونید در عکس زیر و روی ساز پیانو مشاهده کنید. از نوازندگان قدیمی و شاخص این ساز میشه به نیکولو پاگانینی، دیوید ایستراخ و نوازندگان معاصر و برجسته ی این ساز به ایتزاک پرلمن و دیوید گرت اشاره کرد.

ساکسیفون 🎷 :این ساز که در خانواده ی یادی - فلزی ها قرار میگیره یکی از سازهای بسیار تاثیر گذار سبک های مختلف بخصوص جز هست که بداهه نوازی های بی نظیر این سبک توسط نوازندگان شاخص این ساز انجام گرفته. ساکسیفون در ابتدا و در قرن 19 (سال 1840) توسط نوازنده ی بلژیکی آدولف ساکس ساخته شد که این ساز اسم خودش رو از روی این شخص برداشته. هدف آدولف در تولید این ساز، ترکیب کردن صدای ساز بادی چوبی کلارینت و بادی فلزی ترومبون بود که در نهایت به این ساز بینظیر با صدای جادوییش رسید. در ابتدا ساکسیفون در موسیقی هایی که در رژه های نظامی اجرا میشد مورد استفاده قرار میگرفت اما به تدریج این ساز بینظیر به سبک هایی مثل جز و پاپ راه پیدا کرد و جای خودش رو در این سبک ها پیدا کرد. ساکسیفون مثل اکثر سازهای این خانواده، خود صدا نیست. یعنی برای اجرای اون مجبورید قواعد تنفس در این ساز رو آموزش ببینید. اگه بخوام راحت تر بگم، شما نمیتونید بدون آموزش دیدن تنفس صحیح در این ساز، صدای حتی یک نت از اون ها رو در بیارید. ساختمان تولید صدا در ساکسیفُن به این صورت هست که یک Reed (صفحه رید) درون دهان قرار میگیره و با دمیدم در ساز و چرخش در لوله ی فلزی اون، این ساز به صدا در میاد. انواع ساکسیفون ها بر اساس محدوده ی صدایی اون ها طبقه بندی میشن، که به ترتیب از صدای زیر به صدای بم عبارتند از: ساکسیفون سوپرانو ، ساکسیفون آلتو ، ساکسیفون تنور و ساکسیفون باریتون . از نوازنده های شاخص این ساز در قرن گذشته میشه به چارلی پارکر (ملقب به Bird) اسطوره ی بی همتای بداهه نوازی جز، جان کولترین و از نوازنگان معاصر اون میشه به کنی جی و جورج گرشوین اشاره کرد.

کالیمبا : این ساز که اسامی دیگه ای مثل سانگا یا مبیرا داره، یک ساز مربوط به منطقه ی بومی آفریقا محسوب میشه و در کشور زیمبابوه و مناطق همجوار اون برای اولین بار ساخته شده. ساختار این ساز به صورت یک جعبه ی تو پر کوچک هست که تیغه هایی فلزی روی آن قرار داره و و نوازنده با قرار دادن سر انگشتان روی قسمت انتهایی این تیغه ها باعث ارتعاش اون ها و در نهایت تولید صداهای موسیقی روی اون ها میشه و به گوش شنونده میرسه. کالیمبا (Kalimba) سازی هست که در چند سال گذشته در کشور ما ایران، طرفداران بسیار زیادی پیدا کرده و به دلیل قابل حمل بودن و قیمت پایینی که داره خیلی از هنر دوستان اون رو به همدیگه هدیه میدن. دلیل تفاوت صدایی تیغه های این ساز در واقع تفاوت در طول اون ها هست و همین امر باعث تولید صدا با فرکانس مختلف رو این ساز میشه. طول این تیغه ها بین 10 تا 22 سانتیمتر متغیر هست و هر کدام از اون ها بر حسب گام و کوک ساز، تمامی نت های یک گام یعنی C D E F G A B B رو تولید میکنن. از نوازندگان شاخص کالیمبا میشه به دیمون آلبارن و زاماکو کواکو اشاره کرد.

کاخن : این ساز که جز کوبه ای ها محسوب میشه ریشه در موسیقی سنتی اسپانیا (Flamenco) داره و در سبک های دیگه از جمله موسیقی لاتین، جز و پاپ هم این اواخر مورد استفاده قرار گرفته.زادگاه پیدایش این ساز یک کشور آمریکای جنوبی به اسم پرو هست و فلسفه ی ساخته شدن اون به برده داری آفریقایی تبار های این کشور توسط اسپانیایی ها برمیگرده. ساختمان این ساز به شکل یک جعبه ی چوبی هست که مستطیلی شکله و 6 وجه داره و شیوه ی به صدا در آوردن اون به این صورت هست که نوازنده روی این ساز میشینه و با وارد کردن ضربه هایی به اشکالِ گوناگون، از ناحیه های مختلف این ساز صدا گیری میکنه. این ساز همانند سایر ساز های کوبه ای، وظیفه ی برقرار کردن ریتم برای یک گروه رو بر عهده داره. به طور کلی با استفاده از دو نوع ضربه میشه از این ساز صدا گرفت، یکی ضربه به مرکز و دیگری ضربه به لبه ها. معمولا صدا به مرکز صدای حجیم تری تولید میکنه و ضربه به لبه صدای نازک تر. از نوازندگان تاثیر گذار ساز کاخن میشه به کامیلو لارا و مارکوس آلونسو اشاره کرد.

هنگ درام : این ساز که جز خانواده ی کوبه ای ها به حساب میاد قدمتی کوتاه مدت داره و ساخت و طراحی اون کمتر از 25 سال هست انجام شده و در اوایل دهه 2000 برای اولین بار توسط فلیکس روه و سابین لیچ طراحی و تولید شده. نام دیگر این ساز Handpan هست که در جوانع بین المللی به این نام شناخته میشه. این ساز از فلز استیل ضد زنگ ساخته میشه و شبیه به یک گنبد هست که گودی هایی با عمق کم روی آن قرار داره و معمولا بصورت 9 نت ساخته میشه و این نت ها در یک گام مشخص قرار دارن. برای نوازندگی این ساز معمولا باید نوازنده از سر انگشتان دست استفاده کنه به این صورت که با ضربه ی سریعی که به اون وارد میکنه باعث ایجاد یک رزونانس در این ساز میشه و این صدا پس از طنین انداختن در ساز، به گوش شنونده میرسه. با هنگدرام سبک های مختلفی میشه اجرا کرد ولی بصورت کلی این ساز در موسیقی های آرامش بخش که مناسب برای حرکات مدیتیشن و مراقبه هست خیلی استفاده میشه. همچنین از این ساز برای موسیقی های تجربه گرا و فیوژن استفاده میشه که ترکیبی از سبک های مختلف به حساب میاد. از نوازندگان شاخص این ساز میشه به ساموئل دووی و کریستوف کایزر اشاره کرد.

ترومپت 🎺 : این ساز تنها دارای 3 شستی (Valve) روی بدنه هست که هنگام فشردن اون ها با حالات مختلف طول لوله اصلی تغییر میکنه و صدای ساز در حالات مختلف عوض میشه. این ساز شامل یک لوله ی شیپور شکل هست که در ابتدای اون یک دهانی (Mouth Piece) قرار داره و نوازنده با استفاده از اون ناحیه در ساز فوت میکنه و در انتهای اون یک خروجی شیپور مانند قرار داره که وظیقه ی تولید صوت و نت ها رو در اختیار داره. از نوازندگان شاخص پیشین ساز ترومپت میشه به مایلز دیویس، لویی آرمسترانگ و دیزی گلیسپی اشاره کرد و نوازندگان شاخص این ساز در زمان معاصر میشه از نوازنده ی بنام فرانسوی - لبنانی ابراهیم معلوف نام برد.