منظومه ی شمسی چگونه به وجود آمد

منظومه شمسی جای بسیار شلوغی است. در آن انواع سیاره ها، قمرها، دنباله دارها و سیارک ها به دور خورشید ما می چرخند. اما چگونه این محله ستاره ای شلوغ به وجود آمد؟ داستان منظومه شمسی از حدود ۴/۶ میلیارد سال پیش و با ابری پراکنده از گرد و غبار ستاره ای آغاز می شود. این ابر خود، بخشی از ابر بزرگ تری به نام سحابی یا نِبیولا (nebula) بود.

انفجار ستاره این ابر در برخی نقاط فروریخت که احتمالاً به دلیل امواج شوک حاصل از انفجار ستاره ای در نزدیکی آن بود که در نهایت باعث فشرده شدن این ابر شد.

هنگامی که این ابر فرو ریخت، در هم پیچید و باعث به وجود آمدن صفحه ای از مواد شد که آن را احاطه کرده بود (شکل گیری اولیه).

سرانجام فشار ناشی از مواد اطراف صفحه، آنقدر زیاد شد که اتم های هیدروژن در اثر هم جوشی شروع به تبدیل شدن به اتم های هلیوم کردند. در نتیجه این تبدیل، انرژی بسیار زیادی آزاد شد.

تولد خورشید در فضا خورشید ما متولد شد! اگرچه خورشید بیش از ۹۹٪ از همه چیزهای موجود در این صفحه را در هم کوبید. ولی هنوز مقداری از مواد اولیه باقی مانده بودند. تکه هایی از این مواد به دلیل نیروی گرانش یا جاذبه به هم پیوستند. اجسام بزرگ به هم برخورد کرده و اجسام بزرگتری را در منظومه شمسی تشکیل دادند. سرانجام برخی از این اجسام به اندازه کافی بزرگ شدند و به شکل کره هایی درآمدند. این کره ها، سیاره ها و سیارات کوتوله این منظومه را تشکیل دادند. سیارات سنگی، مانند زمین، در نزدیکی خورشید تشکیل شدند، زیرا مواد یخی و گازی نمی توانند نزدیک به گرمای خورشید دوام بیاورند. گاز و مواد یخی در فاصله ای دورتر از خورشید جمع شدند و غول های گازی و یخی را در منظومه شمسی ایجاد کردند.

شکل گیری منظومه شمسی و اینچنین منظومه شمسی که امروزه ما آن را می شناسیم تشکیل شد. اگرچه، هنوز بقایای به جای مانده اولیه وجود دارد. سیارک ها در کمربند سیارکی، قطعه ها و تکه هایی از این منظومه اولیه هستند که هرگز نمی توانند به طور کامل یک سیاره را تشکیل دهند. در محدوده بیرونی منظومه، ستاره های دنباله دار قرار دارند. این قطعات یخی از زمان شکل گیری منظومه شمسی تاکنون تغییر چندانی نکرده اند. در حقیقت، مطالعه سیارک ها و ستاره های دنباله دار است که به دانشمندان این فرصت را می دهد تا تمام این داستان طولانی را در کنار هم قرار دهند.

ممنون که این پست رو خوندید