فراموش شده؛)

چه میشد اگر آنکه فراموشش کردی هنوز انتظارت را بکشد؟ من انتظار تو را با رنگ قرمز میکشم:)

عزرائیل آرام شب ها نوازشت میکرد، آشپزخانه (تو) را صدا میکرد.. چاقو ها آرام تیز شده بودند. من هم به تیک تاک ساعت چشم دوخته بودم. (مگر) برایت مهم بود که آخرین شبمان چه شد؟ آه...آری، توجه‌ت به من نبود. تو او را میپرستیدی تا مرا به دره بیندازی.

چه خواستم؟ چه خواستم جز بخشش؟ فقط دو ساعت تنهایت گذاشته بودم که آن بلا سرت آمد، میدانم. اما من فقط برای خریدن شیرینی موردعلاقه‌ت پا به خیابان گذاشتم. برایت (مهم) نبود چه میشد. بهانه‌ات را گرفتی

ماه که نگرانت بود را ندیدی، ابر ها که التماسم کردند امشب نیایم، باد که سعی کرد خنده دیوانه بارم را خاموش کند اکنون میلرزد، ستارگان که جای پایشان را ترس شل کرده بود و الان افتاده اند. خورشید، خورشید با من همراهی کرد تا امشب بعد از مدت ها همدیگر را ببینیم. داستانمان را برایت بازگو میکند عزرائیلی که برایت نوازشی ارمغان دارد.

من بودم و تو؛ اما آیا واقعا (بودی)؟ خدا سرنوشت ما را رها میکند تا بدانم کجا ایستاده‌ام. حال منی که سال پیش برای آرامش خاطرت به زیر خاک بردی روی سرت ایستاده‌ام. بیدار که میشوی چشمانت از وحشت قفل میشود. میخندم و میگذارم روحت راحت جدا شود.