چرا بعضی وقت ها بی دلیل میخندیم؟

خنده نامتناسب در موقعیت‌هایی که خندیدن پذیرفتنی نیست، رخ می‌دهد. عوامل فرهنگی و اجتماعی ممکن است بر این موضوع که آیا خنده در این موقعیت مناسب است یا خیر، اثر بگذارد.

اگرچه خنده بی جا به تنهایی جای نگرانی ندارد، گاهی می‌تواند علامت یک مشکل پزشکی باشد. افراد با طیف مختلفی از مسایل مانند اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی و اضطراب ممکن است گهگاهی خنده‌های نامتناسب داشته باشند. حتی برخی افراد بدون تشخیص روانپزشکی نیز ممکن است به دلایلی چون اضطراب و احساس تحقیر بخندند.

این زمانی رخ می‌دهد که فرد وقتی مایل نیست یا در موقعیتی است که خنده در آن روا نیست، می‌خندد. افرادی که خنده‌های نامتناسب دارند، ممکن است احساس کنند کنترلی بر خندیدن خود ندارند. از طرفی، برخی دیگر ممکن است حتی متوجه نابجا بودن خنده خود نشوند. برای مثال، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که به دنبال یک هذیان یا توهم می‌خندند، ممکن است نابجا بودن خنده خود را درک نکنند. در همین حال، شخصی که خنده عصبی دارد، معمولا عدم تناسب رفتار خود را می‌فهمد.

اضطراب برخی مردم در هنگام اضطراب ، به شکل نابجایی می‌خندند. این می‌تواند در موقعیت‌های پر استرس مانند دادگاه یا مراسم عزاداری رخ دهد. در این موارد، مردم در موقعیت‌های نامتناسب برای کاهش تنش می‌خندند. اوتیسم در یک مطالعه، والدین کودکان اوتیستیک گزارش کردند که فرزندانشان حالات عاطفی نامناسبی از خود نشان می‌دهند، از جمله خنده بی جا. این ممکن است به دلیل تفاوت در درک بین افراد اوتیستیک و سایر افراد باشد. برای مثال، یک فرد اوتیستیک ممکن است موقعیتی را خنده‌دار ببیند در حالی که فرد دیگر چنین نظری ندارد. یا ممکن است فرد دچار خنده عصبی شود.

اختلالات سلامت روان اختلالات مختلف سلامت روان ممکن است باعث خنده نامناسب شوند. زیرا تشخیص‌های سلامت روان بر نحوه تجربه، پردازش و ابراز احساسات فرد تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در زمان‌هایی بخندند که برای دیگران نامناسب به نظر می‌رسد. احتمالا بدین دلیل که آنها دنیا را متفاوت از دیگران درک می‌کنند، در تنظیم احساسات خود مشکل دارند یا توهماتی را تجربه می‌کنند که خنده‌دار هستند یا باعث خنده عصبی می‌شوند. _______________________________ مسائل عصب شناختی مسایل عصب شناختی باعث بروز ناگهانی احساسات نامناسب، از جمله خنده یا گریه و گاه هر دو می‌شود. این یکی از شایع‌ترین دلایل خنده بی جا است. این افراد دچار یک اختلال عصبی زمینه‌ای هستند که بر توانایی مغز در کنترل و ابراز احساسات تاثیر می‌گذارد. ________________________________ تشنج نوع نادری از تشنج به نام Gelastic Seizure می‌تواند باعث شود فرد به طرز کنترل‌ناپذیری بخندد. فرد مبتلا در واقع احساس خوشحالی نمی‌کند، بلکه قادر به کنترل خنده خود نیست. نوع دیگری از تشنج به نام Dacrytic Seizure می‌تواند باعث شود فرد به طور غیر ارادی گریه کند.

دارودرمانی برای اختلالات سلامت روان: این داروها می‌توانند برای درمان شرایطی مانند اسکیزوفرنی و اضطراب که باعث خنده‌ی نامناسب می‌شوند، تجویز شوند. رواندرمانی برای مدیریت اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی: رواندرمانی به فرد کمک می‌کند تا اضطراب خود را در موقعیت‌های اجتماعی مدیریت کند. همچنین از خنده‌ی عصبی ناشی از اضطراب جلوگیری کند. درمان اختلالات مغزی زمینه‌ای: اگر علت خنده‌ی نامناسب یک اختلال مغزی زمینه‌ای مانند ALS یا ام‌اس (MS) باشد، درمان بر کنترل بیماری زمینه‌ای و کاهش علایم آن متمرکز خواهد شد. راهکارهای مدیریت خنده: این راهکارها می‌توانند به فرد در کنترل خنده‌ی ناگهانی یا نامناسب کمک کنند. یک نمونه از این راهکارها، تمرین تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند تنفس عمیق است.

خنده‌ی نامناسب می‌تواند هم برای فردی که آن را تجربه می‌کند و هم برای اطرافیانش مشکلاتی ایجاد کند. با این حال، مهم است توجه داشته باشیم که در بیشتر موارد، این خنده یک انتخاب نیست و نباید باعث احساس گناه یا شرمندگی در فرد شود. هنگامی که خنده‌ بی جا ناشی از یک بیماری پزشکی باشد، دریافت حمایت پزشکی مناسب می‌تواند کمک کننده باشد. همچنین ممکن است فرد بتواند از فنون خودیاری برای کاهش علایم استفاده کند.