چشم انداز نانجینگ ؛ گل دست‌ساز ارتش ژاپن !

درود، ممکنه در ظاهر یک جنگ کسل کننده مانند اتفاقات همیشگی تاریخ نه چندان دور جهان باشه، ولی، از من به شما نصیحت این پست رو از دست ندید اگر علاقه دارید بدونید زیر نقاب محشر و بی نقص دو کشور، چین و ژاپن چه چیز تاریکی نهفته است، چیزی که ممکنه به کلی دیدگاهتان را درباره تاریخ ظاهری ای که مجازی به شما نشان داده تغییر بدهد!

¬ از حادثه مارکوپولو تا شعله‌ور شدن آتش جنگ جنگ دوم چین و ژاپن رسماً در ۷ ژوئیه ۱۹۳۷ آغاز شد، زمانی که حادثه مارکوپولو در نزدیکی پکن اتفاق افتاد. در این حادثه، نیروهای ژاپنی و چینی درگیر شدند و از اونجایی که ژاپنی ها نفرت دیرینه ای نسبت به چینی ها داشتند، بهانه‌ای برای آغاز جنگ تمام‌عیار فراهم شد. ژاپن که در دهه‌های پیشین با صنعتی شدن سریع و اهداف امپریالیستی به دنبال تسلط بر منابع و بازارهای شرق آسیا بود، به ویژه کره، منچوری و چین، از فرصت استفاده کرد تا قلمرو خود را گسترش بده. 

چین تحت حکومت ملی‌گرایان به رهبری چیانگ کای‌شک با مشکلات داخلی از جمله جنگ داخلی با کمونیست‌ها مواجه بود و نتوانست در برابر حملات سریع و سازمان‌یافته ژاپنی‌ها مقاومت موثری انجام دهد، هرچند نیروهای ژاپنی با تجهیزات مدرن، استراتژی نظامی منظم و سازماندهی بالا، به سرعت در شمال و شرق چین پیشروی کردند. شهرهای مهمی مانند شانگهای، نانجینگ، و دیگر نقاط کلیدی تحت کنترل ژاپن درآمدند. ( یه نکته! برای ژاپنی ها تنها سلاح و قدرت های استراتژیکشون نبود که آنهارا به پیروزی سوق داد، ژاپنی ها در گذشته نفرت عمیقی نسبت به چینی ها داشتند، مانند چند رسم و رسوم تاریخی ژاپنی که به وضوح چنین نفرتی را نسبت به چینی ها بیان میکنه )

در دسامبر ۱۹۳۷، پس از یک محاصره شدید و نبردهای طولانی، نیروهای ژاپنی وارد نانجینگ شدند، شهری که آن زمان پایتخت چین بود. ورود ارتش ژاپن به نانجینگ آغازگر یکی از وحشیانه‌ترین جنایات جنگی تاریخ مدرن شد که با نام «کشتار نانجینگ» یا «رذالت نانجینگ» شناخته می‌شود. ژاپنی ها قبل از حمله به چین یه سری بررسی انجام دادن، سپاه ژاپن در برابر ارتشی که در نانجینگ بود بسیار کوچک بود، غافل از اینکه سربازانی که در نانجینگ اقامت می‌کردند در اصل مردان عادی ای بودند که برای دفاع از کشورشان لباس سربازی بر تن کرده بودند.

پس ژاپنی ها اومدن چیکار کردن؟ گفتن " خب خب، شاید تعدادشون از ما بیشتر باشه، ولی ما قدرتمون از اون چینی های ضعیف سرتری میکنه!" پس شروع کردن به چسبوندن روزنامه های صلح و دوستی با محتوای " اگر تسلیم بشید، ما کاری با شما نداریم، به شما غذا می‌دهیم، و سرپناهی برای خانواده هایتان برپا میکنیم، قصد ما از آمدن به اینجا کشتار نیست! " در شهر، و چینی ها هم، گول این پیغام دوستانه را خوردند، هرچند که، واقعا هم حق داشتند، در دوره ای که جهنم تنها سمفونی وجودشان بود، داشتن امیدی برای تجربه بهشت یک فرصت عظیم بود، ژاپنی ها هم این فرصت رو از دست ندادن و شروع کردن صد تایی صد تایی جدا سازی سرباز های بی‌گناه چین، با تظاهر به اینکه میخوان به پناهگاهی امن بفرستنشون! که خب، این صد تایی تقسیم کردن ها نتیجه خوبی جز سفر یک طرفه به بهشت نداشت...

سربازان ژاپنی در طول چند هفته به قت.ل‌عام گسترده، t.j، شک.نجه و غارت پرداختند. آمار کشته‌شدگان متفاوت است اما اغلب منابع تعداد قربانیان را بین ۲۰۰ هزار تا ۳۰۰ هزار نفر تخمین می‌زنند. اگرچه مردم چین تلاش کردند در برابر نیروهای اشغالگر مقاومت کنند، اما ضعف‌های داخلی، جنگ داخلی با کمونیست‌ها و فشار نظامی ژاپن شرایط را بسیار سخت کرد. مناطق زیادی تحت کنترل ژاپن درآمد و مردم بی‌گناه در فشارهای عظیمی قرار گرفتند. اگر برایتان سوال است، باید بگویم که خیر، به معنای واقعی هیچ کدام از کشور ها دخالتی در پایان دادن به  این جنگ نکردند 🤷🏻