زحل من

زحل را نمی‌شود نادیده گرفت. حتی میان میلیون‌ها ستاره و سیاره باز هم خودش را از میان همه متمایز می‌کند. با حلقه‌هایی که نه فقط زیور که نشانه‌ای از تفاوت و خاص بودن‌اند. زحل انگار همیشه همان‌جاست، بی‌نیاز از جلب توجه، اما پر از شکوهی ساکت و آرام.

وقتی سرم را به سمت آسمان بلند می‌کنم، یادم می‌آید که جهان چقدر وسیع است و ما چقدر درگیر جزئیات کوچک و بی‌اهمیتیم. زحل در آن پهنه‌ی بی‌کران، با حرکتی آرام و وقارآمیز می‌چرخد، و انگار می‌خواهد به من یادآوری کند که می‌توان خاص بود بدون آنکه فریاد زد.

برای من، زحل بیشتر از یک سیاره است، او یادآور این است که در گستردگی جهان، گاهی باید ساکت و صبور بود، بی‌هیاهو اما پرمعنا.

وجودش مثل یک راز است، رازی که هرچه بیشتر به آن فکر کنی، عمیق‌تر و گسترده‌تر می‌شود، بی‌نیاز از جار و جنجال، اما پرقدرت و پایدار.

زحل زیبایم، تو به من نشان می‌دهی که می‌توان متفاوت بود، بدون این‌که بخواهی خودت را ثابت کنی و همین سکوت و ایستادگی‌ات، بزرگ‌ترین نوع شکوه است.