صدای باران اسم تورا نجوا میکندp⁴

امیدوارم خوشتون بیاد، اینم پارت چهار ببینیم آیا امیلی می‌تونه با غمش کنار بیاد یا نه؟

-(امیلی؟، امیلی؟) نمی‌توانم اغراق کنم... اما صدایی در سرم بود که هربار به عالم خیال میرفتم مرا صدا میزد... برای چند ثانیه محو در نگاهش شدم اما به خودم آمدم و سرم را برگرداندم...

+امیلی ؟ مرا صدا زد... داشتم برمیگشتم، صدای قدم هایش را میشنیدم، اشک هایم راه را بر من بسته بود، آسمان هم جوری بود که انگار داشت برای من گریه میکرد... صدای قدم ها تند تر شد، در لحظه وایسادم... چه شد؟؟؟

قلبم درد گرفته بود... نمی‌توانستم تکان بخورم، موجی از غم به سوی من آمد، تا به خودم آمدم دیدم دست مرا گرفت، بدنم بی جان تر از این حرفا بود که بتواند دستم را از دستانش بکشد... فقط میتونستم بشنوم... نه...

+امیلی؟ زبانم قفل شده بود... حرفی نمی‌توانستم بزنم، دستم کمی شل شده بود... نمیدانم چرا ... چرا هنوز آنجا بودم... او خواست حرف بزند...

+من...من... قبل اینکه ادامه دهد گریم گرفت... بدن بی جان من توان رفتن نداشت، حتی نمی‌توانستم خودم را جمع کنم... نمی‌توانستم حرف بزنم...

یکهو همه‌جا ساکت شد... حس کردم گنجشکان دارند گریه میکنند، من را نگاه میکردند... لحظه ای کششی حس کردم... دستانی که مرا میکشند... نتوانستم کاری کنم... اما... گرمایی حس کردم... من را در آغوش خود گرفت... بی آن که دست خودم باشد با موجی از گریه برخورد کردم... نمی‌توانستم آروم شوم

گرمایی که به من میداد... مرا سفت تر در آغوش گرفت... نمیدانم چرا اما دلم برایش تنگ شده بود... منم اورا سفت در آغوش گرفتم... او مرا میدید و من در بغل او گریه میکردم... گرمایی آرام حس میکردم که انگار مرهمی بر تمام درد هایم بود... ولی چرا... چرا بهش نمیگفتم؟... تمام درد های این چند ماه را در آغوشش گریه میکردم... همین