آغوش.

چشمات رو ببند و به من گوش بده.

می‌دونی چرا بغل بهم حسِ‌خوبی می‌ده؟ بزار برات یه‌چیزی رو تعریف کنم. چشم‌هات رو ببند و به من گوش‌بده، خب؟ توی یه نبرد سنگین و سخت با همه‌ی رقیب‌ها تو می‌بری، بیا فکر کنیم هرجوری شده تو موفق‌ شدی همه رو شکست‌ بدی قبوله؟ تو تنهایی، تو در اون‌لحظات به‌همراهت چیزی برای محافظت از خودت نداشتی، تو با قلب پاکت پات رو توی اون زمین پر از سنگلاخ گذاشتی.

تو اون‌قدر قلب پاک و قشنگی داشتی که وقتی رفتی پیش بقیه، فکرمی‌کردی قراره باهم به زیبایی ماه نگاه کنید. ولی‌خب چی شد؟ تو مجبوربودی از خودت در برابرشون محافظت کنی. یه جاهایی بد کم آوردی، بدجور خوردی زمین و سرِزانوهات زخمی شد، امّا باز هم بلندشدی و ایستادی.

ولی‌خب‌...اونا خیلی نامردتر از این‌حرفا بودن، قلبشون پر از سیاهی و زشتی بود امّا تو با قلب سفید و پاکت کنارشون بودی. دیدی؟ چقدر آسیب دیدی؟ وقتی به من رسیدی و من دیدمت، تو دیگه نای راه رفتن نداشتی. تو همه رو شکست داده بودی ولی‌خب، اون‌لحظه دیگه امیدی برات نمونده بود؛ چون حتی عزیزترین کسانی رو که دوست داشتی رو هم از دست دادی. از اون جمعیت چشمگیر فقط تو مونده بودی؛ تو، قلب زخمیت و من.

می‌خوام ازت بپرسم اگه جای من بودی چیکار می‌کردی؟ من دست‌هام رو برات بازکردم تا بتونم در آغوشم بگیرمت. نمی‌تونستم قلبِ قشنگت رو از اون همه زخم پاک کنم، پس، به‌جاش بغلت کردم و اشک‌های مروارید شکلت رو با پشت دستم پاک کردم، پس به جاش روی زخم های کوچیک و بزرگت با بوسه هام ستاره کشیدم.

من بغلت کردم چون اینجوری می‌تونستم صدای ضربان قلبت رو بشنوم، حسش کنم و مراقبش باشم تا دیگه آسیبی نبینی؛ تا اگه قرار بود شمشیری به تو برخورد کنه، اول به من بخوره. من بغلت کردم چون حس کردم اینجوری می‌تونیم باهم قوی‌تر باشیم. من بغلت کردم چون میخواستم بودنم رو حس کنی، حس کنی که تنها نیستی. من بغلت کردم تا بهت نشون بدم با هر اختلاف قدی‌ای که داریم، وقتی کنار هم می‌ایستیم می‌تونیم قشنگ باشیم. من بغلت کردم تا ببینی که شاید نتونم اِلتیام بخشی برای قلب پاکت باشم، ولی من میتونم بغلت کنم و سرمای تنت رو ازت بگیرم.