فرق گرگ با کایوت چیست؟

.

تفاوت‌ های مهم گرگ و کایوت: اندازه : به طور متوسط، گرگ‌ها بلندتر، کشیده‌تر، سنگین‌تر و عضلانی‌تر از کایوتی‌ها هستند. شکل صورت : پوزه‌ی کایوت‌ها بیشتر شبیه روباه و گوش‌های آن‌ها نوک‌تیز است، بر خلاف گرگ‌ها که بینی و گوش گردتری دارند. رفتار : گرگ‌ها موجوداتی بی‌پروا و اجتماعی هستند در حالی که کایوتی‌ها بیشتر وقت‌شان را به تنهایی می‌گذرانند. محدوده : کایوت‌ها در آلبرتا، کانادا، تمام ایالت‌های آمریکا به جز هاوایی، در مکزیک و اخیراً در پاناما دیده شدند. گرگ‌ها بومی آمریکای شمالی و اوراسیا هست.

طبقه‌بندی گرگ و کایوت: گرگ‌ها گوشت‌خوارانی از خانواده‌ی سگ‌سانان و از جنس سگ با دو گونه‌ی مشخص هستند: گرگ‌های قرمز (Canis rufus) و گرگ‌های خاکستری (Canis lupus). شمار زیرگونه‌های گرگ بسیار مورد بحث محققان است. کایوت (Canis latrans) که به آن بِراش (Brush) یا گرگ چمنزار هم می‌گویند سگی از خانواده و جنسِ مشابه گرگ‌ها است، اما برخلاف نام محاوره‌ای که دارد، یک گونه‌ی مجزا است. کایوتی‌های بالغ به دلیل طرز ایستادن و ساختار بدنشان به راحتی با سگ‌ های متوسط تا بزرگِ اهلی اشتباه گرفته می‌شوند. برعکس، گرگ‌های بالغ کوچک در یک نگاه شبیه کایوتی‌های بزرگ به نظر می‌رسند.

اندازه و ساختار: وزن کایوتی‌های دشتی حدود ۱۰ کیلوگرم و وزن کایوتی‌های کوهی ۲۵ تا ۴۵ کیلوگرم است. قد کایوتی بالغ بین ۵۸ تا ۶۶ سانتی است. ساختار ساده و چابک به این حیوان امکان می‌دهد اندکی سریع‌تر از گرگ‌ها بدود و سرعتش را برای مدت طولانی‌تری حفظ کند. برعکس، ساختار فیزیکی گرگ قدرتمندتر است، دُم و بدن کشیده‌تر و نیم‌تنه‌ی کوتاه‌تری دارد و گام‌های ظریف‌تر و بلندتری برمی‌دارد.

تشخیص گرگ از کایوت: گرگ بین ۲۲ تا ۴۵ کیلوگرم وزن دارد، ارتفاع شانه‌های آن بین ۲۷ تا ۳۳ اینچ و ۵ تا ۶ فوت طول آن است. با در نظر گرفتن این مزیت فیزیکی، گرگ به کایوت‌ها در سکونتگاه‌هایی که میان هر دو گونه مشترک است حمله کرده و آن‌ها را می‌کشد. به همین دلیل جمعیت کایوت‌ها به مرور زمان در حال کم شدن است. تفاوت سایز در جای‌ پای هر حیوان هم تکرار می‌شود. جای‌پای گرگ می‌تواند ۵ اینچ طول و ۴ اینچ عرض داشته باشد در حالی که جای‌پای کایوت به طور معمول کمی بیش از نصف آن است.

شکل صورت: گرگ‌ها معمولاً پوزه‌های چهارگوش‌مانند دارند، اما پوزه‌ی کایوت‌ها باریک‌تر و درازتر است. به نسبتِ اندازه‌ی سر، گوش‌های کایوت‌ها برجسته‌تر است و اندازه‌ی گوش برخی از کایوتی‌ها دوبرابر اندازه‌ی گوش گرگ است. گوش‌های کایوتی نسبت به گرگ فقط بزرگ‌تر نیست، بلکه نوک‌تیز است و با گوشهای لبه‌گردِ گرگ تفاوت دارد.

رنگ: کایوتی‌ها فقط خز قهوه‌ای مایل به زرد یا خاکستری دارند در حالی که خز گرگ‌ها به رنگ‌های سیاه، خاکستری، سفید خال‌دار و قهوه‌ای است. خز گرگ‌ها با افزایش سن‌شان به سمت آبی یا سفید نقره‌ای متمایل می‌شود. زوزه کشیدن: همه گرگ و هم کایوت به منظور برقراری ارتباط از راه دور زوزه می‌کشند. تن زوزه‌ی کایوت‌ها زیرتر و کوتاه‌تر و در کل بیشتر از گرگ‌ها است به ویژه در آغاز زوزه کشیدن. زوزه‌ی گرگ‌ها تُن عمیق‌تری دارد و زیر و بمی زوزه‌ی آن‌ها با نرمی بیشتری تغییر می‌کند. گرگ‌ها با فرکانس پایین‌تری واق واق و خرخر می‌کنند. در مجموع، واق واق و زوزه‌ی گرگ‌ها با صدای زیرتر و توام با تغییرات بیشتر در زیر و بمی صدا است.

شکل خانواده و رفتار: کایوت‌ها با اینکه در گروه‌های خانوادگی زندگی می‌کنند، بسیاری از وقت‌شان را به تنهایی می‌گذرانند به ویژه هنگام شکار، سفر و تولیدمثل. آن‌ها به اندازه‌ی گرگ‌ها پرخاشگر نیستند، اما شکارچیان قدرتمندی هستند و در حالت گرسنگی شدید یا دفاع از توله‌هایشان ممکن است آماده حمله شوند. با این حال، کایوتی‌ها بیشتر موجب ترس انسان‌ها می‌شوند تا اینکه خطری برای آن‌ها محسوب شوند، چون بیشتر افراد آن‌ها را با گرگ اشتباه می‌گیرند. گرگ‌ها در قیاس با کایوتی‌ها موجودات اجتماعی‌تری هستند که در تمام طول سال به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند. از آنجا که گرگ‌ها قلمرو دارند و تا سرحد مرگ مبارزه می‌کنند، در برابر هم‌نوعان خودشان هم پرخاشگر هستند. با وجود این، حمله‌ی گرگ‌ها به انسان‌ها نادر است.

وضعیت محافظت: نه گرگ‌ها و نه کایوت‌ها در معرض انقراض در آینده‌ی قابل‌پیش‌بینی نیستند، حداقل در بخش‌های بزرگی از آمریکای شمالی. حتی اروپا (قاره‌ای که در آن بسیاری از شکارچیان از جمله گرگ‌ها تقریباً منقرض شده بودند) شاهد افزایش دوباره‌ی جمعیت گرگ‌ها است. پس از ۵۰ سال تلاش، گرگ‌های خاکستری از سوی اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت به عنوان گونه‌ای که کمترین نگرانی درباره آن وجود دارد، ثبت شده است. سال ۲۰۲۰، گرگ خاکستری از فهرست گونه‌های در خطرِ آمریکا حذف شد. همزمان با این موفقیت، وضعیت ناخوشایند زیرگونه‌ی لوبو (Lobo) عنوان شد که بیشتر با عنوان گرگ خاکستری مکزیکی شناخته می‌شود و هم‌ اکنون یکی گونه‌های پستاندار آمریکایی شمالی است که نسبت به سایر گونه‌ها بیش از همه در معرض خطر است.

آیا می‌دانستید: کایوتی‌ها آن‌قدر با گرگ‌ها ارتباط نزدیکی دارند که می‌توان از ترکیب آن دو یک گونه‌ی جدید (coywolve) ایجاد کرد: جانور دورگه‌ی باروری که ویژگی‌های هر دو را دارد. کایوتی‌های بالغ به دلیل طرز ایستادن و ساختار بدنشان به راحتی با سگ‌ های متوسط تا بزرگِ اهلی اشتباه گرفته می‌شوند. برعکس، گرگ‌های بالغ کوچک در یک نگاه شبیه کایوتی‌های بزرگ به نظر می‌رسند.

از آنجا که کایوت‌ها به خوبی با زندگی کردن میان انسان‌ها سازگار شدند، یکی از اندک گونه‌های موفق در عصر کنونی زمین‌شناسی به شمار می‌آیند. با گسترش جنگل‌ زدایی، آن‌ ها نیز قلمروشان را وسیع‌تر کرده‌اند و در جابه‌ جایی بزرگ جانوری در قاره‌ی آمریکا نقش دارند، مسیری که در آن گونه‌ها در آمریکا بالا و پایین می‌شوند.