گل رز

ناظر بخدا چیزی نداره منتشرش کنید

از پنجره بیرون رو تماشا می کردم.داشت بارون می بارید.با خنده با خود می گفتم:"حتما آسمون هم دلش از یکی گرفته که داره گریه می کنه." این حرف خودم بالاخره بغضم شکسته شد و کنار پنجره و تکیه به دیوار روی زمین نشستم د شروع کردم به گریه کردن.به هق هق افتاده بودم و دائم با خود فکر میکردم:"چرا آخه؟"،"مگه چیکارش کرده بودم؟"،"چرا ترکم کرد؟".و همینجور فکر های سرکشم بدون اجازه مغزم داشتند از جلوی چشم هایم می گذشتند.

بلاخره بعد از چند ساعت اشکام اجازه بند اومدن دادند و با هزار جور زحمت از جام پاشدم و به سوی اتاق خوابم رفتم.گوشیم رو از روی تخت برداشتم و تازه متوجه شدم که کاوه ۵۰ بار باهام تماس گرفته:)...

می خواستم بیخیالش شم اما با تماسی که دوباره گرفت مجبور شدم تا جوابشو بدم.همین که جواب دادم کاوه با صدای نگرانش یه بند شروع کرد به حرف زدن.البته حرفای بیخودی که جز خراب کردن حالم چیزی رو درست نمی‌کرد.

با صدایی که بغض توش خودنمایی می‌کرد گفتم"کاوه؟چرا ولم نمیکنی؟توکه میخوای ترکم کنی و بری پس بزار راحت گریه کنم".ولی کاوه با همون نگرانی که توی صداش بود گفت"دیوونه مگه من میتونم ولت کنم و برم؟هوم؟چرا با حرف یه غریبه داری اینجوری گریه میکنی اخه فداتشم؟"من هنوز هم باور نکرده بودم که نمیخواد ترکم کنه پس گفتم"اگه راست میگی پاشو بیا پیشم".کاوه با خنده گفت"باشه باشه دو دقیقه دیگه جلوی در خونه تونم"

وقتی گوشیو قطع کرد داشتم با خودم فکر میکردم که بعد از چند دقیقه در خونه به صدا دراومد.همین که در خونه رو باز کردم کاوه رو همراه با دسته گل رزي که تو دستش بود دیدم.میدونست که از گل رز خوشم میاد به خاطر همین گرفته بود:) گل رو از تو دستش گرفتم و بردم گذاشتم تو گلدون پر از آب و گذاشتم روی میز مقابل مبلی که کاوه روش نشسته بود. من هم رفتم پیشش روی مبل نشستم و باهم دیگر غرق در فکر شدیم:)

خب خب تمام شد:) امیدوارم که خوشتون اومده باشه:) تا درودی دیگر بدرود