رابطه سمی.

‏یه رابطه سمی این شکلیه که شخص میاد مدام از شما تعریف و تمجید می‌کنه، اما نه به شکل لوس بلکه «بسیار هوشمندانه.» بهتون احساس پرفکت بودن و دلپذیر بودن زیاد میده.

از این روند یک الگوی ثابت میسازه. تعریف و تمجیدهای درست و به‌جا انجام میده بعد یهو این الگوی ثابت رو می‌شکنه. ‏یک‌دفعه سرد‌میشه. تا قبلش همش اون دنبال شما بوده و این الگو رو ساخته اما با یهویی سرد شدن، یه احساس ناامنی ناخودآگاه و شدید در شما ایجاد میکنه.

انگار یهو احساس گناه میکنید. احساس کمبود و نقص میکنید. حالا شمایید که میفتید دنبالش تا اون حس ناامنی رو درخودتون رفع کنید. ‏مثل اعتیاد به تمجید و ستایشی که بهتون اون احساس سرخوشی تمجید نرسیده میشید.

بعد شروع میکنه بدون الگو و گاه به گاه بهتون اون تمجید رو میده. این اون احساس ناامنی رو تشدید میکنه، اعتیاد رو هم تشدید میکنه، هر لحظه منتظر تمجیدید و برای تمجید و توجه اون شخص، کارهایی می‌کنید ‏که در حالت عادی ازتون سر نمی‌زنه !

فکن بعد این اتفاق تازه کلی هم وعده و وعید با دلخوشی برای همشون آینده رو برای خودت ساختی . در کمال ناباوری بعد از بالا بردن سطح همه چی با رهایی یک دفعه مانند سقوطی از برج چند طبقه برات رقم میزنه.

‏اقایون عزیز ٫ پسرای محترم،خانوم های عزیز دخترای محترم چی میشه این قدرت تخریب رو پیدا میکنید و یک نفره واسه رابطه تصمیم میگیرید و هر چی هم مطرح بشه میگید به صلاح خودته . بهونه های یکسان و همیشگی . چرا جامعه ای با کلی آسیب به جا میگذارید ؟ واقعا مشکلی خاصی با روال عادی و اوضاع خوب دارید؟