خدای کوچکم

◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎

سالها بگذشت؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎و امروز با غریبه دیدمش ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎آنچه را انکار میکردم به دل فهمیدمش . . .

عقل صد بار به من گفت که او مال تو نیست؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎این منِ دیوانه ی عاشق ولی نشنیدمش . . .

او مرا دیوانه می نامید و من دیوانه وار؛ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎غرق در عشقش خدای کوچکم نامیدمش . . . او که یک مصرع غزل از بر نبوده . . . ◡̈⃝︎من ولی از نگاهش شعر ،بوسیدم غزل برچیدمش . . .

رفت و با شرمندگی گفت◡̈⃝︎◡̈⃝︎ دلم مال تو نیست . . . ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎تا که ننشیند به چشمانش غمی، ◡̈⃝︎◡̈⃝︎بخشیدمش . . . ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎ ◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎◡̈⃝︎سهم من بود از جهان حالا برای دیگریست . . .