بدرخش؛ مثل یک الماس

بدرخش. بدرخش مثل یک الماس. در دنیایی که تاریکی همه جا را فراگرفته تو بدرخش. به درخشش زیبایی یک الماس نایاب. در اقیانوسی که هیچ نوری نمیتواند از آن جان سالم به در ببرد، روشنایی خودت را پیدا کن. در دنیایی که به ستاره ها اجازه درخشیدن نمیدهند، تو روشنایی بخش دیگران باش. بدرخش زیبای من. چشمان تو از جنس ستارگان آسمان است. در چشم هایت ستاره دنباله دار آرزوهایم را میبینم. آن را دنبال میکنم تا به رویایم برسم. بدرخش، ستاره ای که هیچگاه خاموش نمیشود!

در چشمانت پیداست که از این دنیا نیستی. از جنس تاریکی های اطرافم و سایه هایش نیستی. تو ستاره شمالی هستی که همیشه در بالاترین نقطه آسمان میدرخشد. تو خورشیدی هستی که در زندگی ام طلوع میکند. تو ماهی هستی که شاهد سکوت بی انتهایش است. تو همه چیز هستی. از چهره ات معلوم است که در خلسه تو هیچ مشکلی وجود ندارد. هیچ تیرگی و کینه و انتقامی پدید نمی آید. من در یک نگاه چشمانت؛ انرژی خورشید را احساس کردم. من آینده ام را در تصویر آینه چشمانت دیدم.

من میدانستم همه چیز روزی پایان خواهد یافت، اما چرا اینقدر زود؟! من هنوز رویاهای بیشتری داشتم. برای دیدن. برای تجربه کردن. من میخواستم باری دیگر چشمانت را خوشحال ببینم. لبخندت را ببینم. درخشش ستاره چشمانت را در تاریکی، نظاره گر باشم. اما اقیانوس همیشه بیرحم است. همیشه هرچیزی که بخواهد از خود روشنایی ساطع کند را در خود غرق میکند. چشمان تو آبی ترین دریایی بود که دیدم. آبی تر و خالص تر از هر اقیانوسی. شاید حالا دیگر خوشحال هستی. جای تو همیشه در گنجینه های اعماق اقیانوس چشمانت بود، حالا به آن رسیدی؟!

دستانم را به سمت آسمان بلند میکنم تا ستاره ها را برای خودم بگیرم اما یادم نبود که تمام آنها در چشمانت متولد میشوند. ما هیچ وقت فراموش نمی شویم. هیچگاه یادمان نابود نخواهد شد. ما درست مثل نور ماه هستیم. مثل الماس بدرخش. ستاره چشمان تو زیباتر از چیزی است که خاموش شود. مراقب باش؛ نباید روشنایی ات گرفتار سایه ها شود. نباید خودت را درمیان دنیایی که از نور چیزی نمی داند، گم کنی. این وظیفه توست. نور را به دنیایت هدیه کن. این تنها تو هستی که میتوانی روزنه نور امید را به قلب های دیگران بتابانی. پس بدرخش؛ درست مثل کریستال های ابدی آسمان!