زمرد صورتی [پارت۲]

*آنیا* بالاخره روز مهمانی فرا رسید . با دامیان به سالن رقص رفتم . جای بزرگ و عجيبی بود . همه چیز سفید و ارغوانی و طلایی بود . روی یکی از مبل ها نشستم ، دامیان هم کنارم نشستم و گفت :"دوست داری یکم برقصیم ؟" بلند شدم و کمی باهاش رقصیدم . بیچاره دامیان ، حتما احساس می کرد با یه آلبالو میرقصه ، چون از خجالت رنگ آلبالو بودم. کمی دیگر رقصیدیم و بعد نشستیم . باهم آروم حرف زدیم( البته من بیشتر به فرش نگاه میکردم ) ناگهان وسط رقص ها و حرف ها ، برق رفت .

*آنیا* هیچ چیز دیده نمی‌شد ! صدایی اومد ، صدای دامیان :" آنیا ! تو حالت خوبه ؟ " - من خوبم . تو کجایی ؟ - پنج قدم بیا جلوتر ، به سمت چپ بپیچ و دستاتو دراز کن همین کارو کردم و دست گرمی منو گرفت . با اینکه تاریک بود ولی میتونستم دامیان رو ببینم . بهم کمک کرد و منو به کلاس برد . از خستگی توان راه رفتن نداشتم . همین که نشستم رو نیمکت افتادم . دامیان سریع اومد و پاشو گذاشت پشت سرم .

* آنیا * درست یادم نیست چه اتفاقی افتاد . فقط میدونم همین که سرم به پای دامیان رسید خوابم برد. حدود دو یا سه ساعت خوابیدم . وقتی بلند شدم ، اولین چیزی که دیدم صورت دامیان بود . بهم لبخند زد و گفت:"تو حالت خوبه ؟ " سرمو به معنی آره تکون دادم و بلند شدم :" از کی تو مدرسه ایم ؟ ساعت چنده ؟ " - یه نیم ساعت بعد رفتن برق ها همه به خونه هاشون رفتن . یه مشکلی پیش اومده بود و برق ها درست نمی‌شد.الان فقط من و تو اینجایم. حتی معلم ها هم رفتن .

* دامیان * بلند شدم و با آنیا به سمت در خروجی رفتیم. چند باری دستمون به هم خورد ولی اون سریع برگشت . فکر کنم از من خجالت می کشید. به در خروجی که رسیدیم . گفتم :" تو پیدا میری ؟" -آره، چطور مگه؟ - میخوای با ماشین بادیگاردم برسونمت؟ -نه ممنون . آمدم دوباره جوابش رو بدم که دیدم دو کوچه رو رد کرده و داره به سمت خونشون میره .