گام به گام نویسندگی؟!

در این پست راهکار هایی که به درد نوشتن می‌خورند را باهم بررسی می‌کنیم و می‌آموزیم!

دنياي وسيع و گسترده‌ي نگارش خلاقانه به زيرمجموعه‌هاي مشخصي تقسيم مي‌شود (داستان، شعر، متون غيرداستاني خلاقانه و …)، حتي چندين ژانر تخصصي نيز براي طبقه‌بندي اين نوع وجود دارد (علمي تخيلي، اسرارآميز، تجربي و بسياري موارد ديگر). در مورد آنچه که مي‌خواهيد بنويسيد تصميم‌گيري کنيد. در واقع شما بايد آن چيزي را بنويسيد که خودتان از خواندنش لذت مي‌بريد. بهترين نوشته‌هاي شما زماني حاصل مي‌شود که شما فقط و فقط به آن موضوعي بپردازيد که خودتان به آن علاقه‌مند هستيد. حقيقت ديگر اين است که هيچ‌کس نمي‌تواند مثل شما بنويسد. وقتي اشتياق شما چاشني نوشته‌هايتان بشود، خوانندگان شما نيز به نوبه خود به نوشته‌هاي شما علاقه‌مند مي‌شوند. علاقه و اشتياق شما به پروژه نگارشي که قصد داريد آغاز کنيد، ابزاري قدرتمند است که مي‌تواند نقش يک نقطه شروع مناسب را ايفا کند.

آثاري که از مطالعه آن‌ها لذت برده‌ايد را دوباره بخوانيد و سعي کنيد بفهميد چه چيزي آن‌ها را جذاب و تأثيرگذار مي‌کند؟ سعي کنيد ساختار شعر مورد علاقه خود را تحليل کنيد يا روند تحول شخصيت‌هاي رمان محبوبتان را درک کنيد. جمله‌اي را پيدا کنيد که فکر مي‌کنيد عالي است و از خودتان بپرسيد که چرا نويسنده آن عبارت مشخص را انتخاب کرده است؟ يا حتي آن کلمه را؟ اگر شما به جاي او بوديد چه مي‌کرديد؟ خودتان را به يک ژانر نگارشي يا حوزه خاص محدود نکنيد. براي غني‌سازي تجارب نوشتاري خود، بايد کاوش کنيد. به عنوان مثال ممکن است از ژانر فانتزي لذت نبريد، اما بايد به خاطر داشته باشيد که افراد ديگري هستند که هم آثار فانتزي را مي‌خوانند، هم مي‌نويسند.

به همه چيز توجه کنيد، به دنياي اطرافتان. به دنبال مسائل رازآلود باشيد و سعي کنيد آن‌ها را حل کنيد. اگر سؤالي داريد، با علاقه و وسواس به دنبال پاسخ آن بگرديد. مسائل خاص و عجيب و غريب را يادداشت کنيد. هنگام نوشتن، چيزهايي که به آن‌ها توجه کرده‌ايد به شما کمک مي‌کنند تا درباره آن‌ها بنويسيد. علاوه بر اين، توجه به جزييات مي‌تواند نوشته شما را جذاب‌تر، غني‌تر و واقع‌بينانه‌تر کند. مشاهده کردن براي يک نويسنده امري ضروري است. مواردي را که مشاهده مي‌کنيد يا ايده‌هايي که به ذهنتان الهام مي‌شوند را يادداشت کنيد. دفترچه يادداشتان را هرکجا که مي‌رويد همراه خود ببريد. برخي از نويسندگان مشهور حتي جيب‌هاي اضافه‌اي براي کت‌هاي خود مي‌دوخته‌اند تا به اين طريق بتوانند دفترچه‌هاي بيشتري را با خود حمل کنند. از اين دفترچه يادداشت براي يافتن ايده‌هاي جديد استفاده کنيد، مواردي را که مي‌بينيد، مي‌شنويد يا مي‌خوانيد، يادداشت کنيد و مطالب يادداشت شده خود را مورد بازبيني و استفاده قرار دهيد. زماني که در پروژه خود گير مي‌کنيد و کارتان پيش نمي‌رود هم مي‌توانيد براي الهام گرفتن و يافتن ايده‌هاي جديد دوباره سراغ يادداشت‌هاي خود برويد. به خاطر داشته باشيد که همه چيز را مي‌توانيد در دفترچه يادداشت خود ثبت کنيد، زيرا هر چيزي که فکرش را هم بکنيد مي‌تواند منبع الهام شما باشد.

شخصیت‌پردازی، ساختن و پرداختن شخصیت برای یک روایت است. شخصیت‌پردازی یکی از عناصر ادبی است که ممکن‌ است در یک اثر هنری دراماتیک یا مکالمات روزمره به کار گرفته شود. ممکن است شخصیت‌ها از طریق بیان اوصافشان، اعمالشان یا سخنانشان یا افکارشان یا فعل و انفعالاتشان در برخورد با شخصیت‌های دیگر معرفی شوند. در شخصیت‌پردازی، مردم آن‌طور که زندگی می‌کنند، ماشین‌هایی که سوار می‌شوند، تصاویری که به دیوار می‌زنند، دوست‌داشتن‌ها و دوست‌نداشتن‌ها، آنچه می‌خورند، و دیگر اشکال شخصیت فردی آنان نشان داده می‌شود. شخصیت داستانی با عمل‌ها و عکس‌العمل‌ها و با انتخاب‌های خلاقانۀ افرادی که شخصیت‌های داستانی در نقش آن‌ها هستند، به تصویر کشیده میشود. از سوی دیگر، در شخصیت‌پردازی قصد این است که علایق آنان نشان داده شود و اینکه چگونه به دنیا نگاه می‌کنند، چه می‌پوشند و چه ماشینی سوار می‌شوند.

در جهان يک و نيم ميليارد نيم رمان و يک و نيم تريليون داستان کوتاه وجود دارد. تعيين هدف و پايبند بودن به آن، هرچند که چندان خوشايند نيست، اما براي درک آنچه مي‌خواهيد بنويسيد ضروري است. براي به انجام رساندن هر پروژه نوشتاري شما به سه چيز نياز خواهيد داشت: يک ايده خوب که واقعاً تمايل داريد در مورد آن بنويسيد مهارت نوشتاري لازم براي پرورش و بيان آن ايده سرسختي لازم براي به پايان رساندن کار

به اشتراک گذاشتن ايده‌ها و بازخورد گرفتن در مورد آن‌ها يکي از بهترين راه‌ها براي يافتن ايده‌هاي جديد و بهبود بخشيدن فرايند نويسندگي است. اين کار مي‌تواند براي نويسندگان مبتدي تا حدودي ترسناک باشد، به اين خاطر که اثر شما مي‌تواند نوشته‌اي کاملاً شخصي باشد و شما ممکن است از رد شدن آن توسط ديگران بترسيد. با اين حال، نوشتن در تنهايي و انزوا به اين معني است که نه تنها کسي کار شما را نمي‌خواند، بلکه مي‌تواند خطر ايجاد عادت‌هاي بد (استفاده زياد از حشو، توصيفات کلاميِ غير بصري يا ملودراماتيک شدن اثر و غيره) را نيز به همراه داشته باشيد. به جاي ترسيدن، به اين مسأله فکر کنيد که هر شخصي که نوشته خود را با او به اشتراک مي‌گذاريد يک منبع الهام بالقوه است که مي‌تواند ايده‌هاي جديدي در مورد اثرتان به شما بدهد.