دلنوشته p4

آرام گرفته آن کسی است که ؛ جسمش همان جایی است که فکرش پرسه میزند...

و اما آغوش تو زیباترین صحنه ای که بار ها و بار ها از تکرار این دژاوو لذت میبرم و وجودم سرشار از حال خوب میشود و اما آغوش تو تازیانه ای جذابی که مرا به خود و زندگی امیدوار میکند و اما در نهایت آغوش تو تنها چیزی که مرا حریص و حریص تر میکند و من این گناه را گردن میگیرم افتخار میکنم به این گناه زیبا که دلیلش فرشته ایست که مرا دگرگون می‌کند دلیلش تو هستی.

‌ ‌ و اگر دنیای دیگری وجود نداشت من دوباره تو را کجا بینم؟

به چه مانند کنم موی پریشان تو را؟ به دل تیره شب؟ به یکی حاله‌ی دود؟ یا به یک ابر سیاه؟ که پریشان شده و ریخته بر چهره‌ی ماه

باشه ولی روزیکه بغلت کردمو محکم تر بغلم کردی بهترین روز زندگیم بود:))!!