من یک وطن پرستم!

درسته؛ من یک وطن پرست درمقابل اشرافی هستم که هیچ اختیاری از خود ندارند!

من یک وطن پرست هستم! خیلی ها باید از سایه ام بترسند. من هرکسی را که باعث آزار مردمم شوند را از سر راهم کنار میزنم. اطرافیان و افرادم همه مثل مهره های شطرنج برایم می مانند. اوه بله؛ من مهره های دشمن را حذف میکنم و بالاخره کیش و مات! مردم میگویند که شاید یک منجی باشم و یا شایدم یک دیوانه! اما من از راهم و هدفم دست نمیکشم. من برای کیش و مات کردن مهره شاه، سربازهایم را به میدان می آورم. جلو برو. ضربه بزن. این روش کار من است و بالاخره یک وزیر مخفی که برای حرکت آخرم پنهان کرده ام! حالا وقتش فرا رسیده! من تو را وادار به زانو زدن میکنم!

واقعیت پیچیده است. بیشتر از آنچه که در تصور و خیال تو بگنجد. جنون ناامیدانه در سراسر آن موج میزند. تا وقتی به ریسمان جنونش حتی ذره ای نزدیک نشوی، هیچ تصور و نقشه ای برای اصلاحش نخواهی داشت. از من میپرسی :«حالت خوب است؟!». من به دروغ بهت گفتم که هیچ مشکلی وجود ندارد. نه ندارد. من خود مشکلم و تمام مشکلات در مقابلم تسلیم می شوند. تمام اهداف من خارج از کنترل است. من پرواز میکنم و این تو هستی که باید نظاره گر اوج گرفتنم باشی. ببین! خوب چشم هایت را باز کن! من ویلیام جیمز هستم! یک وطن پرست!

من با مهره های دشمن بازی میکنم. یکی یکیشان را حذف میکنم تا به وزیر برسم. اوه؛ وزیر از چیزی که فکر میکردم باهوش تر است. بی هدف حرکت نمیکند، تا زمانش نرسیده، کسی را حذف نمیکند. هی وزیر؛ تو که با من در یک مسیر هستی. توهم اهدافی مثل من داری چرا مقابل من قرار گرفتی؟! چرا درکنارم نیستی؟! با من حرکت کن تا به رویاهایت برسی. هی وزیر؛ توهم روزی به آرمان های من ایمان پیدا خواهی کرد. نه گفتن به هوشت، زیرکی ات و اعتقادهایت، برای من دشوار است. به من نگاه کن، من پرواز کردن را به تو خواهم آموخت! دستم را بگیر، این تنها راهت برای پرکشیدن است!

دنیای من از خطوط سیاه و سفید تشکیل شده. سیاه، سفید، خاکستری و وزیری خونین. او توانایی هایم را زیر سوال نبرد، سرزنش نکرد و از مقابله کردن و جنگیدن با من لذت می برد. اتفاقات زیادی افتاد، بال های من شکسته شدند ولی او دستم را گرفت. دنیای بالای ابرهای سیاه را نشانم داد؛ آن هم زمانی که خورشید با تمام توان می درخشید. من محدودیت هایم را درک کردم و از آنها فراتر رفتم. فکر کردم میتوانم بدون او پرواز کنم اما اشتباه میکردم. این وضعیت اینقدر ادامه پیدا کرد تا روی زانوهایم افتادم. حال دارم برای روزهای بهتر دعا میکنم؛ من را ببخش. حالا دیگر بازی را تمام میکنم. این کیش و در آخرهم مات!