صدام کن .... چون .... ` کتاب ور

صدام کن "به امید دل بستم" چون : "ستاره‌هایم دارند سقوط می‌کنند. و من نمی‌توانم نجاتشان بدهم."

صدام کن "نه آدمی" چون : "آنان که مرا خوشبخت میخواندند هزاران بار از من خوشبخت تر بودند."

صدام کن "هردو درنهایت میمیرند" چون : "همان جایی که زندگی میکرد مُرد ، در تخت خوابش"

صدام کن "کشتی ساکورا" چون : "طعم آبکی ناامیدی مثل یک جفت کفش کهنه با آدم اخت میشود."

صدام کن "منظومه ی فلک زده" چون : "تقصیر از خودم بود و آرام نگرفتن کشتی ام بر یک ساحل امن."

صدام کن "خردم کن" چون : "من دایره‌المعارفی هستم با کلی صفحهٔ خالی."

صدام کن "نهم نوامبر" چون : "یک نفر حوصله ام را سر میبرد ، فکر میکنم خودم هستم."

صدام کن "کتابخانه نیمه شب" چون : "هرگز همراهی ندیدم که به‌اندازهٔ تنهایی بتواند با انسان همراه شود."

صدام کن "شایو" چون : "دوست دارم وقتم را صرف کسانی کنم که محترم شمرده نمی‌شوند. ولی چنان اشخاص شریفی حاضر نیستند وقتشان را با من بگذرانند."