شمس تبریزی با مولانا چه کرد؟

مولانا مرد عالم و صوفیی بود که تمام عمرشو پای یاد گرفتن علم و موضوعات مذهبی سپری کرد و کلی مرید و شاگرد داشت و هم زمان که به اونا درس میداد خودشم توی مجلس استادای دیگه میرفت تا بازم چیزی یاد بگیره

یه روز که مولا توی مجلس خودش نشسته بود و کلی آدم دورش جمع شده بودن و داشتن بحث های علمی میکردن مرد جهانگردی(شمس تبریزی) وارد مجلسش شد و دید چند کتاب کنارش گذاشته... از مولانا پرسید کا این کتابا چین؟ مولانا گفت قیل و قال...

شمس اوت کتابارو گرفت و انداخت تو حوض مولانا گفت این چکاری بود؟و شمس کتابارو از آب در آورد و همه در کمال تعجب دیدن که کتابا خشک خشکه. مولانا که حسابی تعجب کرده بود پرسید چطوری این کارو کردی؟ شمس جواب داد: این ذوق و حال است که در آن از تو خبری نیست.

از همون موقع بود که مولانا درس و بحث رو کنار گذاشت و دلباخته ی شمس شد.شمس اون رو از یک صوفی که تمام عمرشو به یاد گرفتن علم سپری کرده بود تبدیل به یه شیفته‌ی رقص و موسیقی کرد.

و در آخر این شعر مولانا که در وصف شمس گفته: گفت که دیوانه نه ای، لایق این خانه نه ای رفتم و دیوانه شدم سلسله بندنده شدم گفت که سر مست نه ای، رو که از این دست نه ای رفتم و سر مست شدم وز طرب آکنده شدم گفت که تو کشته نه ای، در طرب آغشته نه ای پیش رخ زنده کنش کشته و افکنده شدم گفت که تو زیرککی، مست خیا لی و شکی گول شدم هول شدم وز همه برکنده شدم گفت که تو شمع شدی، قبله ی این جمع شدی جمع نیم، شمع نیم، دود پراکنده شدم گفت که شیخی و سری، پیشرو و راهبری شیخ نیم، پیش نیم، امر تو را بنده شدم