دیالوگ های معروف p28

ناتوانی مداوم و طولانی پدر یا مادر در ابراز همدلی با مجموعه‌ای از عواطف و هیجان‌های کودک (شادی‌ها، گریه‌ها، و نیاز به نوازش) موجب می‌شود او کم‌کم در ابراز یا حتی احساس این عواطف دچار مشکل شود. به این ترتیب، به احتمال زیاد کل مجموعهٔ عواطف شخص برای وابستگان نزدیک او به‌تدریج از گنجینهٔ احساساتش حذف می‌شود، به‌ویژه اگر این احساسات در خلال کودکی او به‌صورت پنهان یا آشکار سرکوب شده باشد.

به‌گفتهٔ او، «بسیاری از افرادی که ضریب هوشی ۱۶۰ دارند؛ ولی فاقد هوش درون‌فردی‌اند برای افرادی با ضریب هوشی ۱۰۰ و با هوش درون‌فردی بالا کار می‌کنند. در زندگی روزانه، هیچ هوش و ذکاوتی مهم‌تر از هوش میان‌فردی نیست. اگر شما فاقد این هوش باشید، در زمینهٔ انتخاب همسر، شغل، و مانند آن دست به گزینش‌های ضعیفی می‌زنید. ما باید انواع هوش فردی را در مدرسه به بچه‌هایمان بیاموزیم.»

کسانی که قادر به کنترل زندگی هیجانی و عاطفی خود نیستند، به جنگ‌های درونی‌ای دچار می‌شوند که توانایی‌شان برای کار متمرکز و تفکر روشن و واضح را تضعیف می‌کند.

توانایی چیرگی بر خود، و ایستادگی در برابر ضربات طوفان احساسات و هیجان‌های ناشی از شرایط زندگی، به‌جای این‌که اسیر احساسات تند و شدید شویم، از زمان افلاطون تاکنون به‌عنوان یکی از فضایل ارزشمند انسانی مورد ستایش قرار گرفته است. واژهٔ قدیمی یونانی برای این استعداد انسانی، سوفروسینه بود که به تعبیر یکی از دانشمندان یونانی به‌نام پاژه دوبویس به‌معنای «دقت و هوشمندی در ادارهٔ زندگی؛ و ترکیب خلق‌وخوی متعادل و خرد» است.

احساسات برای تفکر لازم‌اند، و تفکر برای احساسات.

وجود پدر و مادرهای با هوش هیجانی به خودی خود نعمت بسیار بزرگی برای بچه‌هاست. روش‌های تعامل احساسی زن و شوهر برخوردهای مستقیم آن‌ها با بچه‌ها، درس‌های عمیق و ماندگار به بچه‌ها می‌دهد، زیرا بچه‌ها بسیار زیرک و تیز فهم‌اند و خود را با ظریف‌ترین تعاملات احساسی و عاطفی خانواده میزان می‌کنند.

هنر اداره کردن روابط ناشی از مهارت ما در اداره کردن هیجان‌ها و عواطف دیگران است.

این انفجارهای هیجانی را گروگان‌گیری عصبی می‌نامیم.

شالودهٔ همدلی بر خودشناسی قرار دارد؛ هرچه ما نسبت به هیجان‌ها و احساسات خود آگاه‌تر باشیم، مهارت بیشتری در خواندن احساسات دیگران خواهیم داشت