جزیره هاشیما در ژاپن

هاشیما، جزیره کوچکی در ساحل ژاپن که دهه‌ها متروکه مانده است، برای ساکنان قبلی خود حکم یک جهنم را داشت. این جزیره که با نام جزیره گونکانجیما یا جزیره کشتی جنگی نیز شناخته می شود، مشهورترین جزیره متروکه ناگاساکی از میان ۵۰۵ جزیره غیرمسکونی آن است.

جزیره‌ی هاشیما در سال ۱۸۸۷ کشف و از زمانی که در سال ۱۸۹۰ توسط میتسوبیشی خریداری شود، به عنوان معدن مهم زغال سنگ مورد استفاده قرار می گرفت. ساختمان های بتنی بلندی در آن ساخته شده‌اند که اولین آنها در سال ۱۹۱۶ به وسیله زندانیان کره‌ای و چینی در شرایط طاقت فرسا بنا نهاده شد. ۱۳۰۰ نفر از آن نیروهای کار اجباری در اثر حوادث زیرزمینی، خستگی و سوءتغذیه در هاشیما جان باختند. از هزاران زندانی‌ای که تا پس از جنگ جهانی دوم مجبور به کار در این جزیره شدند، برخی هرگز نتوانستند آن را ترک کنند و بازماندگان نیز بعدها گفتند آنها این جزیره را «جزیره زندان» یا «جزیره جهنم» می نامیدند، نه هاشیما یا جزیره کشتی جنگی.

پس از جنگ، بسیاری از مردم ژاپن به این جزیره نقل مکان کردند تا در آن کار کنند و هر نفر تنها ۱.۵ متر فضای زندگی داشت. در اوج خود، ۵,۳۰۰ نفر در فضای ۴۸۰ در ۱۶۰ متری جزیره که مرکز ملی استخراج زغال‌سنگ بود، زندگی می‌کردند. اما معادن زغال‌سنگ خالی شد و با تعطیل شدن آن در سال ۱۹۷۴، هاشیما برای ۴۰ سال متروکه ماند.

ساختمان های بتنی که قبلا استوار به‌نظر می‌رسیدند، شروع به فروریختن کردند. با این‌حال، برخی به دلیل تاریخ تاریک این جزیره، با وجود خطرات موجود، برای دیدن آن می‌روند. البته دولت مقاوم‌سازی‌هایی برای حفظ امنیت بازدیدکنندگان انجام داده است.

این جزیره تا سال۲۰۰۲ متعلق به میتسوبیشی بود. سپس تحت مالکیت شهر ناکازاکی قرار گرفت و در نهایت در سال ۲۰۰۵ به شهر تاکاشیما تعلق گرفت. در سال۲۰۱۵، هاشیما در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. امروزه این جزیره بتنی متروکه شبیه جنگلی از ساختمان های متروک احاطه شده با دیوار دریایی بزرگ است.