زیبا بود.

زیبا بود..آهویش زیبا بود. زیبا بود و شیرین..از درون شیرین بود و امان از آن شیرینی اعتیاد آور!

امشب هم زیبا شده بود. درست ‌؛ چون شب گذشته و قبل‌تر از آن. نگاهش ، نگاهش آدم میکشت و که میتوانست بهتر از او برای نگاه روشنش بمیرد؟!

حال ؛ میخواست ببازد. میخواست برایش ببازد..برای چشمان پرنور و وجودش..وجود شیرینش.

وای بر حال مخلوقی که چنین زیبا و شیرین خالقش را زیر سوال میبرد! و وای بر حال مخلوقی که چنین به شیرینی وسوسه‌انگیز تنش باخته بود و خالقش را به فراموشی سپرده بود!