کودکی یادش بخیر

کودکی یادش بخیر، لبخند های از ته دل، خنده هایی زیبا، خوابی راحت از برای خستگی بازی های کودکانه روز، زنگ در زدن های پر استرس، من زنگ می زنم تو جواب بده های عادلانه، چه زود گذشت، گویی خواب بودیم و کودکی مان همان رؤیاییست اکنون به یاد می آوریم.

کودکی هایمان، شاد بودیم، بی دلیل، عاشق بودیم بی دریغ و کنجکاوی بی انتها، امروز ولی، بی دلیل افسرده و پژمرده ایم، بی دریغ تنها و بی کسیم و بی هیاهو سرمان در گریبان خود گرم است و از دنیا هیچ نمیخواهیم.

کودکی را در کوچه پس کوچه های خطراتمان تنها گذاشتیم و امروز هر چه در پی آن میگردیم، پیدایش نمی کنیم و به یک افسوس و آه متوسل می شویم که شاید بتوانیم دردمان را کم کنیم، آه می گوییم و ناله می زنیم، کودکی یادت بخیر.

روزگار کودکی؛ یادت بخیر، دروغ که می گفتیم، دستمان می لرزید، دوستمان می فهمید، بزرگ شدیم، یاد گرفتیم، دروغ بگوییم و کسی نفهمد. دیگر هرگز نفهمیدیم، همدیگر را