به دنبال گمشده:

صبح می‌خندد و من گریه‌کنان از غم دوست:ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست

بر خودم گریه همی‌آید و بر خنده‌ی تو:تا تبسّم چه کنی بی‌خبر از مبسم دوست

ای نسیم سحر از من به دلارام بگوی:که کسی جز تو ندانم که بوَد محرم دوست

من نه آنم که عدو گفت، تو خود دانی نیک:که ندارد دل دشمن خبر از عالم دوست

نی نی ای باد مرو حال من خسته مگوی:تا غباری ننشیند به دل خرم دوست

هر کسی را غم خویش‌ست و دل سعدی را:همه وقتی غم آن تا چه کند با غم دوست