آرزوی در چشمانش

دروغ ها روی سر برادران خراب شدند پس وقتی انگشتانشان درهم گره خورد،دروغ ها از آن دو دور شدند ولی اینکه تاج روی سر کدام یک بنشیند همچنان نامعلوم بود.زنان مادیان سوار هم چنین قولی به یک دیگر دادند؛ولی زنان از قدیم مردها را از مسیرشان منحرف میکردند پس انگشتان گره خورده از هم جدا شد و یکی از زن ها خود را به دست مرگ سپرد.

از پشت آن چشمان بسته،دخترک هنوز هم میتوانست شادی را ببیند.شادی برایش مثل شیشه بود.شیشه ای که انگار وجود نداشت ولی جلوی چشمان بود؛و وقتی خورشید به آن میتابید هزار رنگ از خود نشان میداد.

آرزوها در چشمان نقش میبستند ولی تنها پادشاهان اجازه استفاده از آن آرزوها را داشتند.البته با قدرت پادشاهان نمیشد خدا را شکست داد.اما آن آرزوی در چشمان پادشاهان،دروغ ها را کنار هم نگه میداشت.در دنیایی که دروغ وجود نمیداشت،دروغ های ناخودآگاه هم از بین میرفتند.و اینطوی مرد با مرده ها فرق نداشتند چون لایه های شخصیتیشان هم نابود میشد.بدون دروغ داستانی هم وجود نمیداشت.

آرزو در چشمان پسرک نقش بسته بود و نمیگذاشت شیشه های دوروبرش را ببیند.او به انقلاب کردن رو آورد،چون شیشه های دورش را نمیدید.او شیشه های خودش را میخواست.تنها چیزی که انسان در یک زندگی میخواهد همان شادی بود.ولی او انقلاب کرد و شادی های ریزش را از دست داد؛او شادی خود را نیافت ولی شادی دیگران را ساخت؛چون بیخیال رویا و شادی خودش شد و با نقابی که واگذار کرد صلح را برپا کرد.