جهان تنگ بنا شده؛

احتمالا دلم میخواد برم یه جای دور ،جایی که دست هیچکس نرسه بهم

جایی که شبا از آسمونش شیرکاکائو بباره،کل شهر پر از قفسه های کتاب باشه ،انقدر زیاد که تا اخر عمرم تموم نشه.

. من باشم و یه بوم نقاشی و یه دوربین و یه آلبوم از آهنگام، هوا باید همیشه پاییز باشه،همونجوری خنکِ رو به سرد

جایی باشم که زبونِ گربه هارو بفهمم و سرشون و بغل بگیرم و باهم گریه کنیم. جایی باشم که هیچکس به اون یکی بد نگاه نکنه و برای چیزهایی که دست خودم نیست هیچوقت مسخره نشم، همین.