پارت ١ داستان : آیا زندگی ارزش دارد !

ماماااان، لطفا آروم تر برو! _ آروم، باشه، ولی یوکی ما عجله داریم. باشه. نمیدونم چرا الکی مامانم میگه دیر شده. مامان حنا همیشه تو کار ها عجله داره 😐. داشتیم از پیش ر. و. ا. ن. پ. ز. شک. بر میگشتیم به خونه ی خالم ولی چون راه طولانی بود مامانم بد جور عجله داشت. من با خودم خود درگیری دارم، به خاطر همین میرفتم پیش ر. و. ا. ن پ. ز. ش. ک

وای! مامااااااااان، مراقب با. ... . یک روز بعد ... _ یوکی جان، یوکی جان! تو بیمارستان بودم، یک زن پزشک داشت با هام حرف میزد. هیچی یادم نمیومد، من کی هستم، اسمم چیست ؟. _ متأسفم یوکی ولی... تو به خاطر ت. ص. د. ا. ف ت. ص. ا. د. ف ؟ کی ت. ص. ا. د. ف کردم؟ یعنی العان هيچی یادم نیست! _ بله زن رفت پیش یک زنی نگران که سرش را باند پیچی کرده بود. گفتم اون زن کیه؟ _ گفت مادرت.

مادر گفت خوبی؟ سکوت کردم. پزشک گفت میشه یک لحضه با هاتون صحبت کنم؟ مادر گفت بله! _ دختر شما یکم دیر حافظه اش بر میگرده. _ وای نه! حالا من چیکار کنم؟ _ بهش خاطرات رو یاد آوری کنید. هیچی یادم نیست حتی مطمئن نوبدم معنی مامان چیه! اصلا، واقعا هیچی نمیدونستم. گفتم اسمم چیه؟ پزشک با لحن غمگین گفت یوکی! یوکی، یوکی، یوکی هیچی یادم نیومد. دیگه باید آمادم میکردن تا بریم خونه!

رسیدم خونه، اصلا برام آشنا نبود. مامانم گفت بیا ببمرت اتاقت. یک فضای زیبا و گل منگلی و کیوت بود. رو تخت صورتی که اصلا برام آشنا بود نشستم. یک جبعه دیدم. کنجکاو بودم بدونم توش چیه وا کردم و.... پایان 😂😂 چالش داریم ❤️