آرزوی شیرین

باران همه جای خیابان پریوت درایو را در بر گرفته بود. تاریک ، سرد و بی روح مانند روز های دخترک . دستی به پالتوی گران قیمت خود که هدیه ای از طرف خوانواده مالفوی بود کشید . با یاد آوری آنها پوزخندی بر لبانش جای گرفت

با یاد اوری گذشته تلخش چشمان دخترک غرق در اشک هایی همچون مروارید شد . سالهاست که از مرگ پادشاه تاریکی یعنی لورد ولدمورت میگذرد اما خبری از دراکو نشده بود

از زمان تحصیلش در هاگوارتز ، دوستی اش با هری ، هرماینی و رون ، نمیدانست چرا اکنون به این خیابان امده است شاید منتظر بود هری را ببیند اما خیلی از این زمان گذشته بود اکنون که پا به این مکان گذشته بود خاطرات نتنها فراموش نشده بلکه بیشتر و زنده شده بودند برایش و...

بچه ها نمیدونم دوست داشتین یا نه همین الان از خودم گفتم امیدوارم که دوست داشته باشین بهم توی کامنت ها بگین که ادامه بدم یا نه؟ ناظر عزیز من این رو با تمام احساسم نوشتم و چیز بدی نداشت لطفا رد نکن 🙏🏻