شب و روز

به نام خالق روز و شب

روز كه مي شود ، تو مي درخشي و وقتي كه شب مي شود ، در سياهي هاي آسمان ظاهر مي شوم ولي به اندازه ات توجه نمي گيرم...

تو مانند نوري و من چو سايه... خلق نور را به سايه ترجيح مي دهد.

تو چو گرمايي و من سوز زمستاني ...

تو چو خورشيد مي درخشي و من چو ستاره در روز با وجودت مخفي مي شوم

مثل اينكه در هر صفتي كه استفاده كنيم ، ما مخالف هم هستيم ...

شايد در سياره اي دگر ، هم معني باشيم و نه تضاد...