مخترع پله برقی که بود؟

پله برقی اساسا تسمه نقاله‌ای دراز با زنجیره‌های چرخان است که تعدادی پله را در یک سیکل ثابت جا به جا و یک پلکان متحرک ایجاد می‌کند. پله برقی می‌تواند با همین حرکت ساده، بسیاری از مردم را در یک فاصله کوتاه به‌سرعت جا به جا کند. پله‌برقی‌ها اغلب در اماکنی تعبیه می‌شوند که افراد بسیاری باید بین دو ناحیه به سرعت جا به جا شوند؛ درحالی‌که استفاده از آسانسور در این نقاط غیر عملی خواهد بود. به‌عنوان مثال، پله برقی معمولا در فروشگاه‌های بزرگ، مراکز خرید، هتل‌ها، فرودگاه، مترو، ورزشگاه و سایر اماکن عمومی ساخته می‌شود.

صاحب این ایده شگفت‌انگیز جا به جایی سریع کیست؟ در واقع بسیاری از افراد به این مسئله فکر کرده‌اند و برخی هم اصلا اهمیتی به آن ندادند.

"ناتان ایمز" اولین پله برقی را با ایده " پلکان گردان" به ثبت رساند. هرچند او هرگز ایده خود را به مرحله اجرا نرساند. سی سال بعد، "لیمون سودر" چهار طرح شبیه به پله برقی ارائه داد که او نیز هیچ‌کدام از آن‌ها را عملی نکرد. سرانجام در سال ۱۸۹۲ "جس رنو" نقاله ممتد یا آسانسور را ثبت کرد. او هم‌چنین اولین پله برقی فعال را تولید کرد و آن را آسانسور شیب‌دار نامید و در سال ۱۸۹۶ در نیویورک نصب کرد.

بلافاصله بعد از آن "جرج‌ای ویلر" طرح پله برقی خود را ارائه داد. او هرگز ایده‌های خود را عملی نکرد، اما "چارلز سی‌برگر" در سال ۱۸۹۹ یک نمونه تولیدی از پله برقی را در کارخانه آسانسور سازی اوتیس ساخت.

در سال ۱۹۰۰ "سی‌برگر" نام "پلکان متحرک" را ابداع کرد، این کلمه ریشه لاتین داشته و به معنی"حرکت از یک نقطه" است. امروزه ما انواع مختلفی از پله برقی در اماکن عمومی مشاهده می‌کنیم. شاید یکی از چشم‌گیرترین سیستم‌های پله برقی جهان در هنگ‌کنگ قرار دارد. پله برقی Central-Mid-Levels با داشتن ۷۸۰ متر طول، طویل‌ترین سیستم پله برقی در محیط باز است.