من و او

شاید فکر کنی که میخواستم ناپدید شوم اما تنها چیزی که میخواستم این بود که کسی مرا پیدا کند....

منتظر شخصی بودم که به من عشق بورزد، بامن مهربان باشد، برایم گل بخرد و ساعت ها باهم صحبت کنیم.

اما؛هرچه که در دیگران او را جستجو میکردم ناامید و خسته تر میشدم...

زمانی به او نزدیکتر شدم که دست از پیدا کردن خوشبختی با ديگران برداشته بودم...

کم کم... او را حس کردم؛ محبتش را، آرامشش را و صدایش را...! او درون من بود!

متوجه شدم که خوشبخت شدن هیچوقت درمورد پولدار شدن نبوده، دربارهٔ عاشق شدن یا مدرک تحصیلی، به اینکه مثل دیگران باشم نبوده...

خوشبختی واقعی دربارهٔ امید داشتن ومهربان بودن باخودم است، دربارهٔ این که چطور باخودم زندگی کنم...

خوشبختی همیشه دربارهٔ من بودِ و است.....