به دنبال تو

اخرین نامه ای که برایت نوشتم، ‌چندین هفته گذشته . حالا از شهری می‌نویسم که برایم غریب و ناشناخته است. هر گوشه‌اش بیگانه به نظر می‌رسد و من، مثل همیشه، روی نیمکت چوبی نشسته‌ام و نظاره‌گر زندگی‌ام هستم

زیر چشمانم گود افتاده و گمان می‌کنم مدتی است که خواب آرامی نداشته‌ام. خاطراتی از تو در ذهنم مثل تصویری محو و کمرنگ می‌چرخند.

خیابان‌ها شلوغ‌اند و هر کس دنیایی دارد، با نقاب‌هایی بر چهره. در این میان، احساس می‌کنم گم شده‌ام. هر روز که به چهره‌های ناآشنا نگاه می‌کنم، دلم می‌خواهد یکی از آن‌ها تو باشی ؛

حالا میفهمم قطعا تو کسی بودی که با لبخندش دنیایم را روشن کرد .