"غم"

فریاد سکوتش؛گوش شنوایان ناشنوارا؛پر از خالی میسازد و گوش ناشنوایان شنوارا؛خالی از پر!...

آن فریاد بیصدا؛که مرده ی زنده را باران بی اشک میشود و زنده ی مرده را،اشک بی باران:)

حضور بی حضورت برایش درد شد زجر شد بر وجود خاکی اش زخم شد...اینک دگر فریاد بیصدایش بانگ شده است...رفتنت همدم آرام بی قرار شده است...

بی اشک باران بارید؛بی هوا نفس می کشد دیگر...زنده مرده شد از همانجا که میان جمعیتی که حضور بی حضور داشتند؛تنها شد؛از رفتنت:)‌...

اشک بر وجودش چنگ می زند...باران سکوتش را رنگ می زند...او رفتنت را فریاد میزند اما تو؛اکنون گرمابخش سردی خاک شده ای!‌‌...