برسرمای درون...

همه لرزش دست و دلم از آن بود که عشق پناهی گردد پروازی نه گریزگاهی گردد. آی عشق آی عشق چهره ی آبی ات پیدا نیست.

و خنکای مرهمی بر شعله ی زخمی نه شور شعله برسرمای درون آی عشق آی عشق چهره ی سرخت پیدا نیست.

غبار تیره ی تسکینی بر حضور وهن و دنج رهایی برگریزحضور سیاهی برآرامش آبی

و سبزه ی برگچه بر ارغوان آی عشق آی عشق رنگ آشنایت پیدا نیست.