به دنبال او...

سکوتش را که دیدن فکر کردم از روی ناراحتی یا تنها بودن است، چون انگار اصلا صدایم را نمیشنید.هرچه صدایش زدم :فامیر،فامیر انگار که نه انگار دوباره با صدای رسا و بلندتر از قبل اسمش را صدا زدم، اینبار نگاهم کرد و با تاخیر جواب داد:جانم. خوشحال از اینکه بلاخره جوابم را داده گفتم:چرا هرچه صدایت میزنم جواب نمی‌دهی.گفت:《ببخشید ذهنم درگیر بود، حالا بگو چکارم داشتی؟

اول با احتیاط نگاهی به اطراف انداختم و وقتی خیالم راحت شد نگاهی به فامیر کردم وگفتم:می‌گویند کارش تمام است حالش خوش نیست، هرچه طبيب بالای سرش آوردند جوابش کرده گویی چند روز دیگر باید رخت سیاه به تن کنیم. اما فامیر هیچ عکس‌العملی در برابر حرفم نشان نداد وگویی انگار دوباره برگشته بود به جاده افکارش من هم بیخیال شدم و رفتم سراغ کارم.

چند روز بعد= اخبار درست از آب در امد گویی مردم علم غیب دارند که هرچه می‌گویند درست در می‌آید. اینها را خطاب به فامیر گفتم اما او تنها نگاهم کرد و بعد گفت:.....

(ادامه شو بنویسم بزارم؟)📲 تا یه جاهایی نوشتم ولی نمیدونم ادامه بدم یا نه؟✍🏻🌱💡