سایه ای در تاریکی شب...²

آدام و آلیس دو قلو بودند،اکنون هردو ۱۸ سال سن داشتند. پخته تر از گذشته خود شده بودند... آلیس از روی رخت خوابش بلند شد و پرده اتاقش را کنار زد،نور آفتاب مستقیم به سمت اتاق آمد و اتاق را از حالت تاریک به حالت نورانی در آورد. او به سمت پذیرایی رفت،مادرش را در هیچ جای خانه نتوانست ببیند،تنها فقط برادرش را دید که روی مبل نشسته بود و بیل دستش بود. آلیس با صدایی مشکوک پرسید《آدام؟ چرا بیل دستته...؟ و مامان کجاست؟》

آدام سرش را بلند نکرد،فقط پاسخ داد《رفته تا خسارت های دیشب رو بررسی کنه...به من گفت اینجا بشینم تا بیاد،بعدش میرم تا مزرعه مون رو درست کنم...درضمن،اگه کتاب هات رو کمی بزاری کنار و به ما کمک کنی بد نیست،به هر حال من و مامان نمیتونیم همیشه کار کنیم...》 آلیس اخمی بر روی صورتش نشست《من کمکتون میکنم،فکر نکن برام مهم نیست،اینکه میگی-》 ناگهان مادرش حرف او را قطع کرد《دعوا نکنید،از امروز،همه مون باید درصد کار هامون رو بالاتر ببریم...مزرعه کاملا داغون شده‌...معلوم نیست چه جونوری تونسته اینقدر خسارت وارد کنه،اما کل مزرعه روستا رو خراب کرده...》

آدام از روی مبل بلند شد و از کلبه خارج شد،امیلیا نگاهی به دخترش کرد《چرا همینجوری اونجا ایستادی؟ نمیخوای بری به برادرت کمک کنی؟》 امیلیا اول با سکوت مواجه شد اما بعد،آلیس شروع به صحبت کرد《بجای اینکه اول دوباره چیزی بکارید،باید یک تله بسازید،وگرنه دوباره تمام زحماتتون به هدر میره...》

امیلیا با حالت خشمگین و بی حوصله گفت《فکر میکنی این به فکر ما نرسید؟ اون تله ها در برابر اون موجود که حتی نمیدونم چیه هم پایدار نموند!》 آلیس به اتاقش رفت و از داخل کمد کوچکش یک کتاب برداشت و پاسخ مادرش را داد《پس یک نگهبان بزارید! اون میتونه حواسش باشه و اگه شما بفهمید اون موجود چیه اینجوری راحت تر میتونید باهاش غلبه کنید...》