رنگ های ممنوعه؟

قهوه‌ای مومیایی در قرن شانزدهم ، زیرمجموعه‌ای جدید از رنگ قهوه ای در هنر اروپا با نام “Mummy Brown” ظاهر شد. شاید فکر کنید این یک اسم خلاقانه است ، اما در واقع این رنگ از مصریان باستان خرد شده واقعی ساخته شده است. در نوزدهم ، “Egyptomania” در سراسر اروپا و ایالات متحده گسترش یافت ، زیرا مردم از مومیایی ها به عنوان دکور ، دارو ، کاغذ و حتی بازی های مهمانی در حوادث غیرموارد مومیایی استفاده می کردند.

سیاه وانتا سیاه وانتا یکی از تیره ترین رنگهایی است که توسط بشر شناخته شده است. این رنگ در اوایل دهه ۲۰۰۰ توسط شرکت انگلیسی Surrey NanoSystems توسعه یافته و می تواند ۹۹.۹۶۵٪ از نور مرئی را جذب کند. این ماده رکورد جهانی گینس را برای تاریک ترین ماده ساخته شده توسط بشر در اختیار داشت تا جایی که ماده ای با نام جذابیت کمتری به نام “دیمرهای آفتاب پرست تیره” آن را در سال ۲۰۱۵ از رتبه اول خارج کرد. می توان از آن برای جلوگیری از نور تلسکوپ ها و دوربین های مادون قرمز و جمع آوری انرژی خورشیدی استفاده کرد. همچنین ممکن است کاربردهای نظامی مانند استتار شدید داشته باشد.

بنفش تایریان رنگ های بنفش سلطنتی قرن ها با اشراف همراه بوده و ارتباط تا امروز ادامه دارد. در دوران امپراتوری روم ، هر غیر اشرافی که جرات تلاش برای استفاده از رنگ بنفش را داشته باشد ، می توانست اعدام شود. ملکه الیزابت اول استفاده از آن را به برای هر کسی به غیر از خاندان سلطنتی، منع کرد. حتی تصور می شد که این بنفش مایل به قرمز شبیه خون خشک شده است و سلطنت را به ایده خط خون الهی متصل می کند. این ماده در میان طبقه حاکم در مصر ، ایران و امپراتوری روم رواج یافت و تا اواسط سده ۱۵۰۰ ادامه داشت.

ورمیلیون ورمیلیون با نام های سینابار و قرمز چینی نیز شناخته می شود ، اما قطعاً نمی خواهید از آن‌ در خانه‌ی خود استفاده کنید. ورمیلیون رنگ قرمز نارنجی خود را از جیوه به دست می آورد و هرچه ذرات جیوه کوچکتر باشد ، قرمز ورمیلیون روشن‌تر است. از زمانی که رومیان باستان آن را از اسپانیا بازیابی کرده و در لوازم آرایشی و هنری از آن استفاده کردند ، تقریباً ۸۰۰۰ سال گذشته است.

سبز اسچیل در اوایل دهه ۱۸۰۰، یک رنگ کاملاً جدید جامعه ویکتوریایی را فرا گرفت. کارل ویلهلم شیله ، سازنده آلمانی ، سایه ای از سبز را آنقدر پر جنب و جوش منتشر کرد که مورد علاقه خانم هایی بود که در مهمانی های سراسر اروپای غربی شرکت می کردند. فناوری جدید لامپ گاز باعث روشنایی بیشتر رویدادهای شبانه شده و این سبز زمردی برای اظهارنظر به عنوان یک زن مدرن و شیک بسیار مناسب بود. طولی نکشید که رنگ سبز Sheele در سراسر انگلیس با لباس ، کاغذ دیواری ، موکت و گیاهان مصنوعی مشاهده شد. متأسفانه ، این رنگ جدید رنگ با آرسنیت مس ساخته شده است که حاوی عنصر کشنده آرسنیک است. زنانی که آن را پوشیده بودند تاول زده اند. خانواده ها شروع به استفراغ در اتاق نشیمن سبز خود کردند. یک سازنده گل مصنوعی به نام ماتیلدا شیورر یک مرگ وحشتناک متحمل شد، سفیدی چشمهایش سبز شد و به دیگران گفت که هرچه می بیند سبز است.

سفید لید از قرن چهارم پیش از میلاد ، یونانیان باستان ، رومی ها و مصری ها از این رنگدانه سفید ضخیم برای آرایش ، دارو و رنگ استفاده می کردند. نویسندگان یونان باستان ، پلینی و وسترووویل ، حتی آن را در نوشته های خود توصیف کرده اند.  مراحل ساخت آن کاملاً ساده بود: فلز سرب را در سرکه خیس کنید و سپس پودر سفید تشکیل شده را خراش دهید. بسیاری از تولیدکنندگان و هنرمندان چیزی را که “Painter’s Colic” نامیده می شد ، تولید کردند که اکنون آن را مسمومیت با سرب می شناسیم. اما در صورت تنفس ، بلع یا جذب بدن ، سرب می تواند وارد بدن شود و در دراز مدت به مغز و کلیه آسیب برساند. حتی اگر کاملاً واضح بود که این رنگ کشنده است ، از آن استفاده می شد تا اینکه در دهه ۱۹۷۰ به طور رسمی ممنوع شد.

نارنجی اورانیومی در سال ۱۹۳۶ ، شرکت سرامیک سازی Fiestaware یک سری ظروف آشپزخانه جدید را روانه بازار کرد. این ظروف با رنگ پررنگ و نارنجی قرمز به نام “Fiesta Red” در خانه های سراسر آمریکا ظاهر شدند. رنگ روشن از اکسید اورانیوم حاصل شده است که رادیواکتیو است. از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۹ ، تولید این ظروف نارنجی متوقف شد ، زیرا استفاده از اورانیوم برای استفاده غیرنظامی برای جنگ ممنوع بود. هنگامی که آنها دوباره تولید را شروع کردند ، شکل دیگری از اورانیوم ، بنام اورانیوم ضعیف شده استفاده شد ، که کمتر رادیواکتیو است.  ظروف قرمز فیستا تا سال ۱۹۷۲ تولید می شد تا اینکه تولید آن قطع شد.

سبز رادیوم در سال ۱۹۰۸ ، یک رنگ بسیار منحصر به فرد ظاهر شد. این رنگ نورانی بود و در تاریکی به رنگ سبز روشن می درخشید ، که برای ساعت ها و قطب نما هایی که اکنون می توانند در شب استفاده شوند بسیار مناسب بود. رادیوم در اواخر دهه ۱۸۰۰ تا اوایل دهه ۱۹۰۰ در سراسر بازار ظاهر شد. ساعتهایی که از این رنگ استفاده می‌کردند برای اولین بار در جنگ جهانی اول برای ارتش مورد استفاده قرار گرفت و پس از جنگ ، شروع به گسترش به مصرف کنندگان کرد. گروهی از زنان و دختران جوان در کارخانه ها مشغول نقاشی صفحه های ساعت بودند که بعدا به “دختران رادیوم” معروف شد. دختران قلم موهای خود را لیس می زدند تا به آنها امتیاز خوبی بدهد و همچنین رنگ آنها را روی نمایشگاه و صورت خود می پاشند تا در مهمانی ها در تاریکی بتابند. در دهه ۱۹۲۰ ، دختران علائم مسمومیت با اشعه را نشان دادند. آنها دچار زخم ، فک و دندان پوسیده شده و چندین نفر قبل از فهمیدن مشکل از دنیا رفتند.

سبز-قرمز و آبی-زرد این دو رنگ مانند باقی رنگ‌های ذکر شده در این مقاله، توسط هیچ حاکمی منع نشده و از برخی مواد کشنده نیز ساخته نشده‌اند. مشکل این رنگ ها این است که دیدن آنها تقریباً غیرممکن است. رنگ های آبی و زرد، و قرمز و سبز یکدیگر را در داخل چشم انسان خنثی می کنند. شبکیه چشم انسان به ما امکان می دهد تا نور ورودی را گرفته و برای تشخیص هر رنگ نورون ویژه ای در مغز ایجاد کند. اما این جفت رنگ ها در مغز مانع یکدیگر می شوند ، بنابراین نمی توان آنها را به طور همزمان مشاهده کرد.

در دهه ۱۶۰۰ ، شرکتی هندی یک رنگدانه زرد روشن جدید را کشف کرد. گامبوج به دلیل کشور کامبوج نامگذاری شد. برای ساخت این رنگ از شاخه‌ی خشک شده‌ی بامبو استفاده می‌شد که حداقل باید ۱۰ سال خشکیده باقی بماند و سپس به پودری خوش رنگ تبدیل شود. این رنگ بیشتر در نقاشی سنتی چینی استفاده می شد ، اما رنگ آن به سرعت کمرنگ می‌شود و امروزه تشخیص آن دشوار است. در اواسط دهه ۱۸۰۰ در انگلیس ، یک فروشنده روغن مار به نام جیمز موریسون با “قرص های سبزیجات موریسون” ساخته گامبو، را به عنوان یک ملین قوی به فروش رساند که استقبال خوبی هم از آن شد. پزشکان به سرعت دریافتند که این دارو پوست را بسیار تحریک می کند و می تواند به عنوان دارو حتی در مقادیر کم کشنده باشد.