حیواناتی که شنوایی قوی ای دارند

جغد: جغد دارای حس شنوایی بسیار قوی است. او در تاریکی با استفاده از حس شنوایی طعمه خود را تشخیص می‌دهد. نیروی شنوایی جغدها قوی است و شکل پهن و قرص‌ مانند صورت آن‌ها به هدایت صدا به سوی گوش‌های بزرگشان کمک می‌کند. منقار رو به پایین آن‌ها نیز برای این است که برای دریافت صدا کم ترین مانع را ایجاد کند. در بیشتر گونه‌های شب‌ بیدار جغد، یکی از گوش‌ها کمی بالاتر از گوش دیگر قرار گرفته تا صداها را در حالت حرکات عمودی طعمه نیز دریافت و دنبال کند. جغدها با این قدرت شنوایی خود می‌توانند جهت حرکت طعمه را با دقت بالایی تشخیص دهند.برخی از جغدها دارای چنان قدرت شنوایی هستند که می‌توانند یک طعمه را در تاریکی مطلق تشخیص دهند. جغدها قادر به حرکت دادن چشمان خود در کاسه چشم نمی باشند.

خفاش: خفاش دارای حس شنوایی قوی است و با استفاده از آن راه خود را در تاریکی پیدا می‌کند. خفاش ها مانند نور چراغ قوه، سطح وسیعی از محیط اطراف خود را با این صدا می پوشانند و می توانند به راحتی انعكاس برخورد صدا به طعمه خود را تشخیص دهند. مدت زمان انعكاس صدا، فاصله طعمه را برای خفاش مشخص می كند. علاوه بر این، كیفیت و وضعیت انعكاس صدا و جهت طعمه و بزرگی آن را نیز نشان می دهد. هر چقدر طعمه بزرگ تر باشد، صدا شدیدتر منعكس می شود. آن ها این مقادیر را موقتا به حافظه می سپارند و بعد دوباره در تاریكی به راه خود ادامه می دهند

دلفین: دلفین ها گوش های بسیار قوی ای دارند که می توانند فرکانس های بسیار ضعیف را دریافت کنند و بشنوند که این از گوش انسان ها کاملا بعید است. و دلفین ها پوست مخصوصی دارند که آن ها را بسیار گرم نگه می دارند.

تیزگوش: این پستان دار خزدار راه خود را در تاریکی مطلق با استفاده از یک سیستم سونار زیستی موسوم به پژواک یابی پیدا می کنند. در این شیوه، خفاش ها صداهای فراصوت جیرجیر را منتشر کرده و پژواک امواج صوتی منعکس شده از اجسام و دیگر موجودات مجاور را تعبیر می کنند پژواک یابی بقدری دقیق بوده که خفاش با هر جیرجیر خود می تواند موقعیت، اندازه، جهت و حتی ذات فیزیکی یک جسم را بیان کند. اما حتی این حس شنوایی نیز تا ۲۱۲ کیلوهرتز ثبت شده که حدود دو سوم شنوایی شب پره است.