راز پنهان \part12/

به سمت اتاقم حرکت کردم و دستگیره ی درم رو به سمت پایین فشار دادم و در با صدای تِقّی باز شد و وارد اتاق شدم هرماینی نگاهم کرد وگفت:(( چیشد ؟؟ باهات آشتی کرد؟؟)) سری به نشانه ی آره تکون دادم روی صندلی محبوبم کنار تخت نشستم و آهی کشیدم هرماینی کنار دستم روی تخت نشست و گفت:((پس چرا انقدر ن...ا...را...حت...ی؟!)) با حالتی هفالک(برعکس) رو به هرماینی کردم و گفتم:(( دل برای بادی گنت(برعکس)(بادی برادرشه) شده!))

فلش بک به ۳ سال پیش وقتی ویولت ۱۰ ساله بوده ___________________________________ +بادی ! بیا و این لباسو امتحان کن انقدر شیطونی نکن ! _ میخوام شیطونی کنم و از زندگیم لذت ببرم + تو حالا حالا ها میتونی از زندگیت لذت ببری . بیا امتحانش کن خسته شدم! اونروز، آخرین روزی بود که بادی در کنار ما بود ! بزارید کامل براتون توضیح بدم تولد بادی بود و از ساعت ۸ صبح بادی در حال اینور و اونور پریدن و شیطونی کردن بود و لباسی که من و مادرم براش آماده کرده بودیم رو نمیپوشید.مادرم از وقتی که یادمه منو با خواهرم و برادرم مقایسه میکرد . اون زمان ها خونه ی ما خیلی با الانش فرق می‌کرد. اونموقع به چشم منو خانوادم خونه ی ما باغی با گل های زیبا و الان باغی با گل های پژمرده اون زمان ها من و لیلی هم باهم خیلی خوب بودیم بادی و لیلی دوقلو و از من یک سال کوچیکترند همش باهم بازی می‌کردیم و خوشحال بودیم! من و لیلی اونروز کیک زیبایی با نوشته ی[ تولدتون مبارک!♡] درست کرده بودیم که با خامه ی طلایی و اکلیل خوراکی طلایی پوشونده شده بود اونشب همه چی توی جشن خانوادگیمون عالی میگذشت تا اینکه تصمیم گرفتیم ساعت ۴ نصف شب به کوچه ای تاریک برویم و اونجا در آرامش باشیم. عکس بادی بالای صفحه

توی خیابون قدم میزدیم که ناگهان صدای طوفانی بلند به گوشمون خورد و تمام شیشه های خونه های دور من و لیلی و پدر و مادرم شکست و قسمتی که بادی وایساده بود هیچ شیشه ای نشکست! ناگهان تمام شیشه های دور ما از زمین بلند شدند رو روی دست ها پا هایمان را گرفتند .جوری که هیچکدوم از اعضای خانواده جز بادی نمیتونستند تکون بخورند ! از بالای سر ما نوری زیاد به پایین حرکت می‌کرد و وقتی به پایین با ولدمورت روبرو شدیم! رو به من و خانوادم کرد و گفت:(( میبینم که همتون اینجا جمع شدید تا در آرامش قدم بزنید ! اما من نمیزارم !))و با دادی که در کوچه می‌پیچید، کل زندگی من و خانواده ام رو به خاموشی سپرد!((آواداکداورا!)) در در همان لحضه بادی به زمین افتاد و لحضه ای بعد بادی دیگر در کنار ما نبود! و کم کم ولدمورت از جلوی چشمانمان رفت !

____________________________________ ۱ ماه بعد از این قضیه ___________________________________ +چرا متوجه نمیشی؟من هنوز جادو هم بلد نیستم که اونموقع بادی رو نجات میدادم . چرا همش از من انتظار داری؟ _ برو تو اتاقت . میخوام تنها باشم بی درنگ از پله ها بالا رفتم و جلوی در اتاق لیلی وایسادم با لحضه ای مکث ، در اتاق لیلی رو زدم و وارد شدم . او زیر پتو بود و معلوم بود داشت گ....ر...ی..‌ه‌‌ می‌کرد. روی تختش کنارش نشستم +لیلی میدونم از دستم ن.ارا...ح..ت...ی . من خودمم از خودم نا......ر....اح......ت...م.ولی باور کن .. _ دیگه هیچی نگو ! چرا اونروز پیشنهاد رو دادی و گفتی بریم بیرون! حالا هم برو بیرون از اتاق من! + اما لیلی.... _ هیچی نگو! یاد آخرین جمله ای که با مهربونی بهم گفت افتادم [ ویولت یادت باشه فردا باهم اون دستبند خواهر برادری ای که دیده بودیم رو درست کنیم!] توی اتاقم رفتم و ۶ ساعت تمام روی اون دستبند وقت گذاشتم دوباره در زدم و وارد اتاق لیلی شدم و دستبند خواهر برادری ای که درست کرده بودم رو به همراه گل های رز صورتی ای که همیشه دوست داشت روی میز گذاشتم و گفتم:(( این همونیه که می‌خواستیم باهم درست کنیم)) و از اتاق بیرون رفتم

دوباره برگردیم به زمان حال________________________________هرماینی گفت :(( حالا چرا انقدر یهویی؟؟)) اشک تو چشمام جمع شد و گفتم :(( امروز تولد ۱۰ سالگیه بادیه!)) و ادامه دادم:(( و البته امروز دوساله که)) دیگه نتونستم بغضم رو نگه دارم و هرماینی و ب......غ.......ل کردم و گ....ر....ی....ه.. کردم !