بخشش ، فراموشی یا انتقام ؟

بخشش: فراتر از فراموشی مطالعات جدید نشان می‌دهد که بخشیدن لزوماً به معنای فراموش کردن گذشته نیست. در واقع، بخشش بیشتر به معنای تغییر نگرش ما نسبت به رویدادهای دردناک است. بخشش، تغییر در احساسات، نه واقعیت: فیلیپ دی بریگارد، محقق حافظه، معتقد است که بخشیدن به معنای تغییر در احساسات ما نسبت به یک رویداد است، نه تغییر در واقعیت آن. ارزیابی مجدد عاطفی: به جای فراموش کردن، ما می‌توانیم رویداد را از زاویه‌ای جدید بررسی کنیم و به این ترتیب، تأثیر عاطفی آن را کاهش دهیم. حافظه دست‌نخورده: تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که دیگران را می‌بخشند، جزئیات رویداد را به خوبی به یاد می‌آورند. تفاوت در این است که آنها احساسات منفی کمتری نسبت به آن رویداد دارند.

راه‌های دیگر برای رسیدن به آرامش فاصله‌گذاری زمانی: یکی از روش‌های مؤثر برای کاهش تأثیر عاطفی رویدادهای دردناک، فاصله گرفتن از آنها در زمان است. ارزیابی مجدد هیجانی: با تغییر نگرش خود نسبت به رویداد، می‌توانیم احساسات منفی خود را کاهش دهیم.

اگه کسی رو ببخشی ولی بعدا دوباره یاد بدی هاش بیفتی و ممکنه ک ازش ناراحت بشی ... خب هیچ وقت از ذهن آدم نمیره.مگر اینکه انسان فراموشی بگیره.

بخشیدن موضوع جدیدی نیست، ما شنیده ایم که: «بخشش از بزرگان است.»،«گذشته ها گذشته، ببخشید و فراموش کنید.». «اشتباه کردن انسانی و بخشیدن الهی است.» این جملات و یا عباراتی با این مفهوم را ، آنقدر به تکرار شنیده ایم که دیگر شک نداریم که بخشیدن، رفتاری خوب و اخلاقی و نشانه فضیلت و تقوی است. بخشیدن ارتباط نزدیکی با فراموش کردن دارد و باید دانست که فراموش کردن، همیشه عادت بدی نیست. بسیاری از اختلافاتی که با هم داریم و منجر به قطع رابطه مان با دیگران می شود، بیشتر حاصل یک عملکرد مقطعی اشتباه است. بخشش به معنای فراموش کردن اشتباهات دیگران نیست. بلکه به معنای پشت سر گذاشتن نفرت و انتقام و پیش رفتن به سوی مراحل بعدی زندگی است. در حالی که فراموش کردن، پاک کردن گذشته است.به زبان ساده تر بخشیدن یعنی ببخش ولی فراموش نکن ولی معنای فراموش کردن یعنی هم ببخش و هم فراموش کن . ما با بخشیدن دیگران در واقع خودمان را هم بخشیده ایم. بخشش اتفاق های ناگوار زندگی مان را تغییر نمی دهد اما دید ما را به زندگی عوض خواهد کرد. زمانی که کسی را می بخشیم داستان بسیار متفاوتی از زندگی خود برای دیگران تعریف می کنیم. اما زمانی که هیچ تلاشی برای بخشش نکنیم قطعاً برای دیگران تعریف خواهیم کرد که قربانی حوادث ناگوار شده ایم.

ب ) فراموش کردن عالی است. ما می توانیم اشتباهات خود و دیگران را ببخشیم و یاد بگیریم که دیگر خودمان را به خاطر اشتباهاتمان سرزنش نکنیم. بخشش زمانی راحت است که همه ما باور داشته باشیم که انسان جایزالخطاست. اگر بیشترین فضای ذهن خود را درگیر اشتباهات گذشته مان کنیم دیگر جایی در ذهن خود برای قدردانی از وقایع خوب زندگی نخواهیم داشت. اگر تمام ذهن خود را درگیر گذشته کنیم دیگر جایی برای توجه به دوستان و اطرافیانمان نخواهیم داشت. پس فراموش کردن وقایع ناخوشایند گذشته یک فرایند عالی است. برای بخشیدن افراد باید بدانیم که گذشته دیگر برنمی گردد و اتفاقی که افتاده دوباره از نو طراحی نمی شود. پس چرا خود را ناراحت کرده و غده ای را در ذهن خود بوجود آوریم و با نبخشیدن افراد آن غده را روز بروز بزرگتر کنیم؟ با خود تصور کنیم که نبخشیدن ها مانند سنگهایی هستند که سر راه پیشرفت ما قرار دارند. ما با بخشیدن، آرامش را برای خود به ارمغان آورده و در واقع لطفی به خودمان می کنیم. حال یک کاغذ برداریم و به زندگی گذشته خود برگردیم و اسامی کلیه کسانی که باید مورد بخشش قرار بگیرند و اتفاقاتی را که باید از زندگی ما حذف شوند و به دست فراموشی بسپاریم را بنویسیم. ما باید جرأت رویارویی با تجارب گذشته خود را داشته باشیم .

نتیجه‌گیری بخشش یک هدیه ارزشمند است که می‌تواند به ما کمک کند تا از گذشته رها شویم و به آینده نگاه کنیم. اما فراموشی لزوماً کلید بخشش نیست. با تغییر نگرش خود نسبت به رویدادهای دردناک، می‌توانیم به آرامش و بهبودی برسیم.

و در آخر بیایین با بخشش و فراموش کردن ... دنیا رو قشنگ تر کنیم و از هم کینه ب دل نگیریم 🌷🎀