می‌رقصم به یاد...

و این‌بار باز هم در کنار هم جمع شده ایم تا با هم برقصیم... آرام آرام مانند یک قطار که از سرزمین غم ها به سرزمین رویا می رود حرکت می کنیم! آهنگ زندگی با یک پیانو قدیمی زده می شود و داستان آغاز می‌شود!

بر نک کفش های صورتی رنگمان پر واز می کنیم و با چرخشی زیبا و جادویی به زندگی عشق می ورزیم! روبان های صورتی رنگی دور پا هایمان پیچیده ایم تا وسیله پرواز‌مان ناگهان گم نشود!

این بار همه آرام از زمین برمی‌خیزیم و گذشته را رها کرده و به آینده می‌رویم! غم‌ها و هرچه که مارا ناراحت کرده است را رها می کنیم و آوای زندگی می‌رقصیم!

کم کم این آهنگ به پایان می‌رسد و ما باز هم سوار قطار می شویم اما اینبار از سرزمین رویا به سرزمین غم ها باز میگردیم! کاشمیشد همه همینجا بمانیم‌ ولی زندگی چیز دیگری از ما می خوهد!