رمان گردنبند آبی p.2

بابا برگشت و با لبخندی عریض تر گفت: و حال تو ای دخترم! آیا میخواهی از سفر شمال جا بمانی؟! با هول گفتم: من غل.ط بکنم جا بمانم! خدانگهدار ای پدرم! و دویدم و چمدونم رو گذاشتم پشت ماشین بابا و خودمم پریدم صندلی عقب نشستم. آرتین اومد کنارم نشست و گفت: جات راحته؟ و به من که پهن شده بودم از این طرف تا اون طرف صندلی ها رو گرفته بودم اشاره کرد. نیشی چاکوندم: بلی!

آرتین یک دستش رو گذاشت پشتم و عین پر کاه هلم داد که نشوندم رو صندلی! بغ کرده دستام رو گره زدم به هم و به پنجره زل زدم! آرتین با خنده گفت: لوس! هیچی نگفتم و به پنجره زل زدم. بعد از ۲ ساعتی که تو راه بودیم خیلی خوابم میومد، کلم هی کج میشد و می افتاد. آرتین سرم رو گرفت و گذاشت روی پای خودش و گفت: بگیر بخواب فسقلی! منم با خیال راحت گرفتم خوابیدم. سه ساعت بعدش آرتین تکونم داد: آبجی؟ آتریا؟ ...هوی پاشو دیگه! به خرس قطبی گفته زکی! خمیازه ای کشیدم و دستم رو باز کردم که ابتدا دست راستم خورد به صندلی جلو و دست چپم خورد به پشت صندلی خودمون! با حرص چشمام باز کردم و با اعصابی خورد خواب آلود گفتم: یعنی چی آخه! چرا ماشینا انقدر جا کم دارن؟!

آرتین با خنده بلندم کرد و گفت: بریم وروجک! رسیدیم. تا کلمه رسیدیم رو شنیدم عین فنر پاشدم که سرم خورد به سقف ماشین! با غرغر اومدم بیرون که با دیدن ویلای جدم دهنم به اندازه یک متر باز شد. ویلا خیلی قدیمی و زیبا بود، دیوار های آجری و پنجره های رنگی و دایره ای شکل، سنگ هایی که در کنار در ها به عنوان ستونی بزرگ و دراز بودن و طرح های برجسته داشتن خیلی خوشگلش کرده بودن و قشنگی خاصی میداد. هیچ کس که به اندازه من باستان شناسی رو دوست نداشت و بهتره بگم یک جورایی ازش متنفر بودن! داداش آرتین رشته ریاضی رفته و میخواد مهندس بشه، بابا هم رشته حسابداری رفته و حسابدار یک شرکت بزرگه، مامانم که انسانی خونده از مطالعات به گفته خودش متنفره و فقط به زور خوندش تا بتونه استاد دانشگاه بشه همین!

از طرح های رو ستون ها خیلی خوشم اومده بود، شکل های جالبی داشت که به نظرم اصلا معنای خاصی نداشتن ولی خیلی خاصش کرده بودن. در چوبی بود و یک قفل آهنی داشت که یک جورایی میشه گفت زنگ زده بود! بابا یک کلید قدیمی در آورد از جیبش که با دیدنش ذوق کردم! بالای کلید سه تا دایره بود که شبیه مثلث به هم چسبیده بود و یه میله به پایینش وصل بود که ۳ تا میله کوچیک به طور عمودی روش بود،( اگه نفهمیدین به عبارتی این شکلی بود: 🗝) انقدر چیزای قدیمی داشتیم من خبر نداشتم؟ قفل رو باز کرد و رفتیم داخلش، چون در کوچیک بود نمیشد ماشین رو آورد داخل پس بیرون پارکش کرد و یک روکش انداخت روش. داخل حیاط که رفتیم چشمام از گودی در اومد و یک دور بای بای کرد! چنقدر خوشگله! یک حیاط بزرگ و پر از درخت های زرد آلو و بوته های توت فرنگی و...! انقدر بارون اومده بود که روی باغچه هاش خزه سبز شده بود! روی زمین پر از سرامیک های طرح های سنگی بود، اما سنگ هاش یک نظم خاصی داشتن به نظرم، یک جا سنگ هاش نارنجی یک جای دیگه قهوه ای و جای دیگه سیاه و دیگری طوسی بود. روی ایوانش پر از گلدون بود و پنجره هاش بزرگ از بالاتا پایین و بالای پنچره هاش حالت گنبدی شکل داشت و رنگی(آبی، قرمز، نارنجی یا زرد) بود. ستون هاش و حتی زیرزمینش هم قدیمی بود و قشنگ میشد گفت خونه یک آثار باستانیه اصیله! بابا رفت سمت در که گوشه حیاط بود و درش رو زد: بابا محسن؟ خونه اید؟! یک پیرمرد ازش اومد بیرون که صورتش خیلی چروک بود. یک چند تا موی ناقابل و سفید هم روی سرش داشت. تا بابا رو دید لبخندی زد و گفت: پسرم محمد؟ تویی باباجان؟! بابا هم متقابلا لبخندی زد و بغلش کرد! گفت: سلام بابا محسن! چطوری با زحمت های ما؟

آقائه اشاره کرد به خونه و گفت: این چه حرفیه، بفرمایید برید داخل حتما خسته اید. رفت سمت در و در ها رو با کلید باز کرد، با دیدن خونه دهنم دیگه دو متر باز گردید! آقا چرا اینا میخوان منو سکته بدن؟! چرا این اطراف اين‌ قدر خوشگله؟! ۳ تا فرش دستبافت با پس زمینه قرمز روی زمین بودن و یک تلویزیون قدیمی اندازه جعبه کارتون هم روی یک میز چوبی بود. یک قاب عکس بزرگ که توش کل خاندان جدم بود و پدربزرگم! مامان که تا الان ساکت بود گفت: خدای من! چقدر اینجا بزرگه! چقدر هم تمیزه! مگه نباید تا الان یک متر خاک روی اینا باشه؟! بابا گفت: بابا محسن از دورانی که بابام اینجا بود اینجا کار میکرد و اینجا رو تمیز میکرد. وقتی بابام خدا بیامرز شد، من بهش گفتم همین جا بمونه و مراقب اینجا باشه. دستت هم درد نکنه بابا محسن، خیلی خوب مراقبت کردی! آقا محسن لبخندی زد: این چه حرفیه بابا جان؟! وظیفه بود. بفرمایید بنشینید الان منیره هم صدا میکنم بیاد بهتون چایی بده حتما خسته راه اید! و تو حیاط برگشت. آرتین پوکر گفت: یعنی اینجا یک وسیله الکترونیکی و برقی نیست؟! خوب شد لپ تاپ ام رو آوردم! من که بیخیال داشتم همه جا رو رصد میکردم گفتم: منم خوب شد دوربین عکاسی با کیفیتم رو آوردم! اینجا حرف نداره برای عکاسی! دوربین عکاسیم هم کوچولو و فانتزیه و آدم میبینش فکر میکنه اسباب بازیه تا دوربین واقعی!