موآنا : تا چه حد خواهم رفت ؛

من در لبه ی آب ایستاده ام ، طول می‌کشه که بتونم به یاد بیارم . هیچ وقت واقعا نمیدونستم چرا ؟ آرزو میکنم بتونم یه دختر عالی باشم اما می‌خوام به آب برگردم ، مهم نیست چطور سخت است تلاش کنم ؛

همه ی مسیر هارو تغییر میدم ، همه ی رد های خط مسیرم ، همه ی جاده ها به یه مکان میرسه می‌دونم که جایی نمیتونم برم , زمانی که مدتی باشم در آن !

نور را ببین که از آسمان به دریا تابیده و من رو صدا میزنه . هیچ کس نمیدونه چطور و تا چه حد آن میرود ؟ وقتی باد در بادبان من در دریا باشه دریا پشت سر من باقی میمونه . یک روز می‌دونم ، اگر من برم آنها فقط نمیگن چطور و تا چه حد رفتم ؟

من میتونم باعث افتخار باشم ، میتونم مارو قوی بسازم ، اگه راضی باشم بازی رو ادامه میدم . این صدای آواز یه آهنگ متفاوته . مشکل من چیه ؟ نور رو ببین در دریا میدرخشه ، اون خیره کنندست اما کسی نمیدونه تا چه عمق میره ؟

نور را ببین درخشش آسمانش در دریاست و من رو صدا میزنه ، هیچ کس نمیدونه چطور و تا کجا می‌ره ؟ اگر باد در بادبان من در دریا باشد دریا پشت سرم باقی میمونه . یک روز میفهمم تا چه حد خواهم رفت ! . .