ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من

بیش مکن تو دود را شاد مکن حسود را-وه که چه شاد می شود از تلف وجود من

تلخ مکن امید من ای شکر سپید من-تا ندرم ز دست تو پیرهن کبود من

دلبر و یار من توی رونق کار من توی-باغ و بهار من توی بهر تو بود بود من

خواب شبم ربوده‌ای مونس من تو بوده‌ای-درد توام نموده‌ای غیر تو نیست سود من

جسم نبود و جان بدم با تو بر آسمان بدم-هیچ نبود در میان گفت من و شنود من