ما عرق ریختیم؛

همونطور که توی شبی تابستانی بهتون گفتم،مووی هایکیو رو بالاخره دیدم...و این پست در واقع بیان تشکریه از مانگاکای عزیز این اثر که جاش همیشه به عنوان اولین انیمه ورزشی که دیدم توی قلبم باقی میمونه!

همه چیز از این جا شروع شد؛از محلی که پادشاه تنها تاجش را واگذار کرد و ضعف خود را فهمید.او هم مجبور شد سدهای خودخواهی را کنار بگذارد و دوباره از اول شروع کند.هنوز خیلی مانده بود تا بتواند به طور واقعی پشت تور بایستد.

از تابستان..

تا پاییز...

تا زمستان؛عرق میریختیم تا به خواسته های خود برسیم.

وقتی که بالاخره فکر کردیم میتوانیم کار را پیش ببریم و مثل کلاغ های واقعی بال و پرمان را بگشاییم گربه ها سد راهمان شدند.از آن موقع؛سر سطل آشغال باهم دعوا داریم.

از پسرک کله نارنجی کوتاه قدی که با شور اشتیاق خود به پیش میرفت گرفته به پادشاهی بازنشسته و ماه که حکایت خود را داشت و قدبلند بود؛همگی در این زمین عرق میریختند و کیف میکردند.از جایی بگیر که با انگشتانمان توپ را میلغزاندیم گرفته تا جایی که تیرهای خیالی را در کمان میگذاشتیم و با پرش های پرنده گونه و با اسپک توپ را از روی تور رد میکردیم.

بالاخره پس از تلاش های بسیار و داستان های زیاد؛به مرحله نهایی رسیدیم؛جایی که "برنده شدن میانبر ندارد!". به کمک همین عرقی که میریختیم بازی را بردیم و فریاد زدیم!

حسش میکنی؟ما با دست و پا و سر و بدنمان بردیم!

میشنوی؟صدای فریادم را؛فریاد پیروزی ام را؟

میبینی؟این پیمان و هم بستگی را؟

بشنو!فریاد پیروزیمان را؛بشنو که فریاد میزنیم عرق ریختنمان بیهوده نبود!بشنو پایان این حماسه را!که هرجا هم برویم عشقمان به ورزشمان و عرق ریختن پایان نمیابد!